| به گزارش پارسینه ؛دکترمنیر بیگلربیگی معتقد است هر فرد با توجه به توانایی ها، نیازها و موقعیت های زندگی خود می تواند برنامه ای متعادل از خودمراقبتی و دیگرمراقبتی طراحی کند تا زندگی سالم، معنادار و متعادل داشته باشد. در دنیای امروز، فشارهای اجتماعی، اقتصادی و روانی بر افراد افزایش یافته است و بسیاری از ما با استرس، خستگی و احساس بی انگیزگی مواجه هستیم. در چنین شرایطی، دو مفهوم کلیدی در حوزه سلامت و رفاه روانی اهمیت ویژه ای پیدا می کنند: خودمراقبتی و دیگرمراقبتی. این دو رویکرد سلامت و کیفیت زندگی فرد را بهبود می بخشند، بلکه تاثیر مستقیم بر جامعه و محیط اجتماعی اطراف او دارند. خودمراقبتی به معنای توجه آگاهانه فرد به نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی خود است و دیگرمراقبتی شامل رفتارها و اقداماتی است که برای حمایت و ارتقای رفاه دیگران انجام می شود. درک دقیق این مفاهیم و ارتباط آن ها با زندگی روزمره می تواند مسیر زندگی ما را به سمت تعادل، سلامت روانی و روابط اجتماعی مثبت هدایت کند. خودمراقبتی: بنیاد سلامت فرد خودمراقبتی، مجموعه رفتارها و فعالیت هایی است که فرد برای حفظ و ارتقای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی خود انجام می دهد. این مفهوم صرفاً به معنای استراحت یا تفریح نیست، بلکه شامل انتخاب های آگاهانه ای است که به فرد کمک می کند انرژی، تعادل و سلامت خود را در طول زندگی حفظ کند. اهمیت خودمراقبتی در عصر حاضر به دلیل فشارهای روزمره کاری، خانواده و جامعه، بسیار افزایش یافته است و عدم توجه به آن می تواند منجر به فرسودگی شغلی، اضطراب، افسردگی و کاهش کیفیت زندگی شود. یکی از مهم ترین جنبه های خودمراقبتی، سلامت جسمانی است. مراقبت از بدن از طریق تغذیه سالم، ورزش منظم، خواب کافی و مراجعه به پزشک به موقع، زمینه ای برای عملکرد بهتر ذهنی و عاطفی فراهم می کند. بدن سالم، ذهن سالم را به همراه دارد و به فرد اجازه می دهد با چالش های روزمره بهتر مواجه شود. جنبه دیگر خودمراقبتی، سلامت روانی و عاطفی است. فعالیت هایی مانند مدیتیشن، تمرینات آرام سازی، نوشتن احساسات و تفریحات سالم، به کاهش استرس و اضطراب کمک می کنند و باعث افزایش آرامش ذهنی و رضایت از زندگی می شوند. اهمیت این جنبه زمانی بیشتر می شود که بدانیم استرس و فشارهای روانی مزمن می توانند سلامت جسم را نیز تهدید کنند. همچنین، سلامت اجتماعی بخشی دیگر از خودمراقبتی است که به کیفیت روابط فرد با دیگران مربوط می شود. برقراری ارتباط مثبت با خانواده، دوستان و همکاران، حفظ حمایت اجتماعی و مهارت های ارتباطی، به کاهش تنش های روانی و ارتقای رضایت فردی کمک می کند. بدون وجود روابط سالم، خودمراقبتی ناقص خواهد بود و سلامت کلی فرد تهدید می شود. خودمراقبتی در حوزه حرفه ای و شغلی نیز اهمیت دارد. مدیریت استرس کاری، تعیین حد و مرزهای شخصی، استفاده از مهارت های مدیریت زمان و آموزش مستمر، به فرد کمک می کند تا در محیط کار پایدار باقی بماند و از فرسودگی شغلی جلوگیری کند. توجه به این جنبه ها باعث می شود فرد نه تنها برای خود مفید باشد، بلکه توانایی کمک به دیگران را نیز داشته باشد. دیگرمراقبتی: پل ارتباط با جامعه در مقابل خودمراقبتی، دیگرمراقبتی شامل رفتارها و اقداماتی است که فرد برای حمایت، محافظت و ارتقای سلامت دیگران انجام می دهد. دیگرمراقبتی، بخش جدایی ناپذیر زندگی اجتماعی انسان ها است و تاثیر آن فراتر از فرد، بر جامعه و محیط اجتماعی اطراف او نمایان می شود. این مفهوم در حوزه های مختلف مانند مددکاری اجتماعی، روانشناسی، پرستاری و آموزش اهمیت ویژه ای دارد و نشان می دهد که رفاه جامعه وابسته به مراقبت از یکدیگر است. دیگرمراقبتی شامل حمایت عاطفی و روانی از دیگران است. گوش دادن فعال، همدلی و همراهی در لحظات دشوار، به افراد کمک می کند احساس ارزشمندی و امنیت کنند. این نوع مراقبت به کاهش اضطراب و فشار روانی در افراد آسیب پذیر کمک می کند و روابط انسانی را تقویت می کند. جنبه دیگر دیگرمراقبتی، حمایت جسمی و عملی است. مراقبت از کودکان، سالمندان، بیماران و افراد نیازمند، نیازمند اقدامات عملی و ملموس است که رفاه و سلامت جسمی آنان را تضمین می کند. آموزش مهارت ها، توانمندسازی و حمایت های مالی یا اجتماعی نیز از دیگر جنبه های دیگرمراقبتی محسوب می شود. هدف اصلی دیگرمراقبتی، تقویت جامعه و کاهش آسیب های اجتماعی است. فردی که قادر به مراقبت از دیگران است، به ایجاد شبکه های حمایتی قوی، کاهش نابرابری و افزایش عدالت اجتماعی کمک می کند. این موضوع نشان می دهد که دیگرمراقبتی نه تنها به نفع افراد دریافت کننده مراقبت است، بلکه احساس رضایت، معنا و تعلق اجتماعی را در فرد مراقب نیز افزایش می دهد. ارتباط خودمراقبتی و دیگرمراقبتی یکی از نکات مهم درک این است که خودمراقبتی و دیگرمراقبتی کاملاً مستقل از هم نیستند. فردی که به سلامت جسمی، روانی و اجتماعی خود توجه داشته باشد، توانایی بیشتری برای مراقبت از دیگران پیدا می کند. به عبارت دیگر، خودمراقبتی یک پایه قوی برای دیگرمراقبتی فراهم می کند. از سوی دیگر، مراقبت از دیگران می تواند حس معنا و رضایت را در فرد تقویت کند و انگیزه ای برای ادامه خودمراقبتی ایجاد کند. این چرخه تعامل مثبت بین خودمراقبتی و دیگرمراقبتی باعث ایجاد زندگی متعادل و پایدار می شود. با توجه به این ارتباط، متخصصان مددکاری اجتماعی و روانشناسی تاکید می کنند که هر دو نوع مراقبت باید به صورت متوازن در زندگی فرد وجود داشته باشد. غفلت از خودمراقبتی ممکن است باعث فرسودگی و کاهش توانایی مراقبت از دیگران شود، در حالی که غفلت از دیگرمراقبتی می تواند به احساس تنهایی و کاهش رضایت از زندگی منجر شود خودمراقبتی و دیگرمراقبتی دو مفهوم کلیدی در ارتقای سلامت فرد و جامعه هستند. خودمراقبتی به فرد کمک می کند تا از سلامت جسمی، روانی و اجتماعی خود محافظت کند و انرژی لازم برای زندگی روزمره و مواجهه با چالش ها را داشته باشد. دیگرمراقبتی نیز به فرد امکان می دهد تا روابط اجتماعی مثبت برقرار کند، از افراد آسیب پذیر حمایت کند و به رشد و تقویت جامعه کمک نماید. ارتباط متقابل این دو مفهوم نشان می دهد که برای داشتن زندگی متعادل، هیچ یک از این دو نباید نادیده گرفته شود. افرادی که به خودمراقبتی توجه می کنند، بهتر می توانند دیگران را حمایت کنند و کسانی که دیگرمراقبتی را به خوبی انجام می دهند، انگیزه بیشتری برای مراقبت از خود پیدا می کنند. این چرخه، سلامت روانی، رضایت از زندگی و رفاه اجتماعی را بهبود می بخشد و نقش مهمی در کاهش آسیب های اجتماعی و افزایش عدالت اجتماعی ایفا می کند. دکترمنیر بیگلربیگی معتقد است هر فرد با توجه به توانایی ها، نیازها و موقعیت های زندگی خود می تواند برنامه ای متعادل از خودمراقبتی و دیگرمراقبتی طراحی کند تا زندگی سالم، معنادار و متعادل داشته باشد. | 
دیدار سیدعباس عراقچی با سفیر جدید ایران در هند
واکنش سلیمی نمین به ادعاهای فائزه هاشمی و کروبی
هافبک پرسپولیس در راه تراکتور