علی اکبر استاداسدی با سابقه سال ها بازی برای در تیم ملی، یکی از اعضای دوست داشتنی نسل 98 فوتبال ایران است. مدافعی که خیلی ها می گفتند با رایزنی های مهندس فائقی- معاون وقت سازمان تربیت بدنی- در تیم ملی حضور داشته و در ترکیب قرار گرفته است. استاداسدی اما بعد از بازنشستگی، روزهای دور از فوتبال را سپری می کند.

او که همیشه شیرین صحبت می کند و صریح، از شرایط لیگ، اخراج هاشمیان و همچنین مشکلات فوتبال ایران می گوید.

اول از همه برویم سراغ اخراج وحید هاشمیان از پرسپولیس. نظرتان چیست؟

من نمی دانم مدیران پرسپولیس دنبال چه هستند. بعد از بازی با ذوب آهن، دست هاشمیان را بالا می بَرند و و فردای آن روز اخراجش می کنند! آخر، مربی را که با 8 بازی عوض نمی کنند. اگر هاشمیان ناسزا می گفت و فحش می داد، خوب بود؟

یعنی شما مخالف اخراج هاشمیان بودید؟

صد در صد. پرسپولیس تازه راه افتاده و هاشمیان هم به نقاط ضعف تیمش پی بُرده بود. درست است پرسپولیس همیشه باید نتیجه بگیرد و جز قهرمانی، عنوانی هوادارانش را راضی نمی کند اما باید به هاشمیان فرصت بیشتری می دادند. حداقل تا نیم فصل پای او می نشستند و بعد بررسی می کردند که آیا قادر است پرسپولیس را به موفقیت برساند یا نه.

نقدی که به هاشمیان وارد می شد، سادگی او در کنار خط بود. خیلی ها می گویند در فوتبال ایران، مربی باید سر و صدا کند و خود را در کنار زمین به آب و آتش بزند تا تیمش نتیجه بگیرد. خلاصه اینکه باید دریده باشد.

الان من از نقدها اینطور فهمیدم که مربی باید ناسزا بگوید. آیا یک مربی که ناسزا می گوید، خوب است؟ این حرف ها چیست که می زنند؟ هاشمیان در بالاترین سطوح بازی کرده و در مربیگری هم جزء استعدادهای جوان فوتبال ما است.

در فوتبال ایران اینطور است دیگر. شما که خودتان سال ها در سطح اول حضور داشتید و این را می دانید.

خوب نیست دیگر. خیلی از مربیان وجود دارند که فنی نیستند اما می دانند لب خط چطور برخورد کنند، حرف بزنند و بد و بیراه بگویند.

در دوران بازی ات به موردی اینچنینی برخورد کرده بودی؟

هرگز. خدا رحمت کند آقای محمود یاوری را؛ ایشان بی احترامی نمی کرد اما آنقدر دیسپلین داشت و روحی-روانی حرف می زد که بازیکنان به خودشان می آمدند و بهتر کار می کردند. من از سبک مربیگری فیروز کریمی هم خیلی خوشم می آمد. او هم بلد بود با صحبت هایی که انجام می داد، بازیکن را راه بیندازد.

شما در دوران علی پروین و آن رختکن های پر حرف و حدیث که در تیم ملی حضور نداشتی؟

نه، من نبودم. یکی دو سال بعد از آن به اردوی تیم ملی رسیدم. آن زمان اینطور بود دیگر. بازیکنان با صحبت های پروین، غیرتی می شدند، به زمین می رفتند و بازی را می بُردند.

بگذریم. علیرضا اکبرپور که سابقه سال ها بازی برای استقلال را دارد، در گفت گویی مدعی شده که کریم باقری استقلالی دوآتشه بوده و بعدها رنگ آبی را با قرمز عوض کرده است.

اینکه کریم در دوران نوجوانی طرفدار کدام تیم بوده را نمی دانم اما از وقتی او را می شناسم، به تیمی جز پرسپولیس فکر نمی کند. او در اردوهای تیم ملی فقط درباره پرسپولیس حرف می زد و اصلاً اجازه نمی داد استقلالی ها صحبت کنند. اکبرپور الکی می گوید؛ باقری پرسپولیسی تیر است.

تو که سال ها با کریم باقری هم اتاق بودی، فکر می کنی چرا او سرمربیگری را قبول نمی کند؟

کریم از قدیم تا امروز، از حواشی فراری است. نمی خواهد نفر اول باشد و در هیاهو و دید. حضور باقری اما حواشی پرسپولیس را کم می کند؛ بازیکنان از او حرف شنوی دارند و همین بخش بزرگی از مشکلات را برطرف می کند.

لیگ ایران را پیگیری می کنی؟

اصلاً حوصله ندارم فوتبال ببینم.

چرا؟ این بی حوصلگی از کجا نشأت می گیرد؟

چون تماشای فوتبال دیگر به من نمی چسبد. از طرفی فشار زندگی زیاد است و مردم مثل قبل شاداب نیستند. یک زمان برای بازی های تیم ملی، 120 هزار نفر به ورزشگاه می آمدند اما الان اگر خانم ها را فاکتور بگیرید، جمعیت آنچنانی به استادیوم ها نمی آید. تازه خیلی از آن ها هم که به ورزشگاه می روند، فوتبالی نیستند و برای کنارِ هم بودن و خوشگذرانی راهی استادیوم می شوند!

منبع: ایرنا