| به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، برخی گونه های جانوری بیش از دیگران توجه کاربران اینترنت را جلب می کنند، از اسب های کوتوله جسور گرفته تا جوجه های پنگوئن غول پیکر. اما یک گروه عنکبوت توانسته با رقص های هیپنوتیزم کننده خود، کاربران فضای مجازی را مجذوب و شیفته خود کند. در دنیای پر از افراد متنفر از عنکبوت، حتی سرسخت ترین عنکبوت هراس ها هم می توانند شیفته ی یک عنکبوت طاووسی رقصنده شوند. این عنکبوت های کوچک جهنده از خانواده سالتیسیده (Salticidae) از جنس ماراتوس (Maratus) هستند و تنها در استرالیا یافت می شوند، جایی که حدود 100 گونه از آن ها وجود دارد. طول آن ها همواره بین 2 تا 6 میلی متر است و نرها موجب شده اند این گونه به این نام مشهور شود، زیرا در رقص های جفت یابی، رنگ های خیره کننده خود را به نمایش می گذارند. سال 2011، تنها هفت گونه از این عنکبوت ها برای علم شناخته شده بود. اما به دلیل ظاهر جذاب و محبوبیتی که در شبکه های اجتماعی (رقصیدن با آهنگ گروه Bee Gees) پیدا کرده اند، دانشمندان توانستند بین سال های 2011 تا 2024 بیش از 80 گونه دیگر را توصیف کنند. یورگن اتو مرد پشت ویدئوی وایرال شده ی عنکبوت های طاووسی است که با آهنگ Stayin’ Alive از Bee Gees می رقصند و چندین گونه هستند. او خودش دست کم 47 گونه از این عنکبوت ها را توصیف کرده است. در واقع، او خانه اش را پر از آن ها کرده بود تا آن عکس حیاتی از رقص طاووس ها را ثبت کند. به گفته خودش: من سرگرمی های دیگری هم داشتم. قبلاً گیتار می زدم و موج سواری می کردم. عملاً همه این ها را به خاطر این عنکبوت ها رها کردم. این رقص ها برای تحت تأثیر قرار دادن ماده ها است و نرها پاهای خود را تکان می دهند و شکم خود را بالا می برند تا آن ها را جذب کنند. این عنکبوت ها تار نمی بافند و برای شکار، به مخفی کاری خود متکی هستند و حشراتی مانند ملخ ها، مورچه ها، مگس ها و شب پره ها را می گیرند؛ آن ها قادرند تا فواصل بسیار زیاد بپرند تا طعمه شان را غافلگیر کنند. عنکبوت های طاووسی برای انسان ها خطرناک نیستند، اما زهر دارند تا طعمه شان را تسلیم کنند. این موجودات کوچک تنها یک سال عمر می کنند و در بهار و فصل جفت گیری در فعال ترین حالت خود هستند. تحقیقات اخیر نشان داده که این عنکبوت ها بخش هایی از DNA تاریک را دارند و شاید همین ویژگی روشن کند که چرا اکنون بیش از 100 گونه عنکبوت طاووسی در استرالیا وجود دارد، زیرا دانشمندان باور دارند این ویژگی به آن ها کمک می کند به گونه های بیشتر تکامل یابند. آن ها سه برابر، DNA تاریک بیشتری نسبت به انسان ها دارند. جونا واکر از بنیاد Sanger گفته: هنوز در مراحل اولیه هستیم، اما یکی از چیزهای هیجان انگیزی که کشف کرده ایم اینست که ممکن است تنها ژن ها مسئول تنوع نباشند، بلکه بخش های بین آن ها که به آن DNA تاریک می گویند، ممکن است بر نحوه تکامل عنکبوت ها تأثیر بگذارد. او ادامه داد: وقتی به دوستان و خانواده گفتم که می خواهم عنکبوت ها را در استرالیا مطالعه کنم، برخی نگاه های نگران کننده به من داشتند و من خودم هم نگران بودم. اما چند ثانیه تماشای رقص آن ها کافی بود تا تمام ترس هایم از بین برود. |