ماسک کالاکمول یکی از چشمگیرترین آثار هنر تدفین تمدن مایا است. این ماسک که در سال 1984 در مقبره اول سازه هفتم، در شهر باستانی کالاکمول مایا، در ایالت امروزی کامپچه، مکزیک کشف شد، در کنار بقایای پادشاه یوکونوم ییچاک کاک، یکی از آخرین حاکمان بزرگ دوره کلاسیک مایا، یافت شد.

این ماسک که قدمت آن به بین سال های 660 تا 750 میلادی برمی گردد، از 57 قطعه یشم، دو مهره ابسیدین و یک صدف دریایی تشکیل شده است. برای مایاها، یشم چیزی بیش از یک سنگ قیمتی بود؛ این سنگ نماد نفس زندگی، باروری و تولد دوباره، ویژگی های اساسی برای گذار پادشاه به دنیای معنوی بود. بنابراین، این ماسک نه تنها نمایانگر چهره پادشاه، بلکه الوهیت او نیز بود و او را با خدای ذرت، یکی از مهمترین خدایان در کیهان شناسی مایا، مرتبط می کرد.

پس از کشف، ماسک کالاکمول در چندین نمایشگاه بین المللی به نمایش گذاشته شد و در سال 2015 به مکزیک بازگشت تا در موزه ملی مردم شناسی در مکزیکوسیتی ارائه شود. از دسامبر 2016، این ماسک به طور دائم در موزه معماری مایا، بالوارته د لا سولداد، در کامپچه، به نمایش گذاشته شده است، جایی که با منابع دیجیتال و عناصر نمایشگاهی که اهمیت تاریخی و فرهنگی آن را در متن قرار می دهند، ارائه می شود.

ماسک کالاکمول همچنان گواهی گویا بر پیچیدگی هنری و باورهای معنوی پیچیده مایا است و دریچه ای به سوی درک یکی از مرموزترین تمدن های آمریکای میانه ارائه می دهد.