به نقل از خبر ورزشی؛ بعد از استعفا از مدیرعاملی باشگاه استقلال، روزه سکوت علی نظری جویباری، مدیر سابق باعث شد مدتی خبری از او نباشد. حالا او در مصاحبه با فرهیختگان و برای اولین بار بعد از استعفا، درباره دوران حضورش در استقلال، چالش های مدیریتی، اختلافات در هیئت مدیره و فشارهای هواداران صحبت می کند. او می گوید با وجود انتقادات، تمرکز خود را برای قهرمانی در جام حذفی و سپس بستن یک تیم ایدئال گذاشت و تمام تلاشش را برای موفقیت در سه جام داخلی و آسیایی پیش رو انجام داد. گفت وگوی مفصل فرهیختگان با نظری را در ادامه از نظر می گذرانید.

بعد از استعفا از مدیرعاملی روزه سکوت گرفته بودید و چند روزی هم خبری از شما نبود. شاید فرصت مناسب برای صحبت کردن در خصوص مدت حضورتان در استقلال فرا رسیده باشد؟

من دیدگاهم این بود که وقتی این همه هوادار اذیتم کردند حداقل یک تیم خوب ببندم که آن ها راضی باشند. در هر صورت من هم مثل خودشان هوادارم و تلاشم را کردم. خدا رو شکر آخر سر هم هواداران راضی بودند.

در رأی گیری در یک برنامه تلویزیونی، استقلال با 62 درصد آرا بهترین نقل و انتقالات را داشت.

واقعاً به خودم ایمان داشتم. صددرصد مطمئن بودم تیم خوبی می بندم. هیچ کاری را بلد نباشم حداقل این کار را بلدم. قدیمی ها من را می شناسند. من 30 سال بهترین نقل و انتقالات باشگاه استقلال را انجام دادم و این را در خودم به یقین می دیدم. شاید در مدیریت ضعیف باشم و ضعف داشته باشم ولی در نقل و انتقالات خودم را همیشه متخصص می دانم. مطمئن بودم از صد 95 یا 96 نمره بیاورم. شک نداشتم بهترین تیم را امسال می بندم و تمام تلاشم را کردم. البته تنها نبودم بلکه کمیته نقل و انتقال تشکیل داده بودیم و هیئت مدیره هم با ما همراه بود همچنین آقای شریعتمداری هم بسیار به ما کمک کرد؛ اما من به خودم هیچ شکی نداشتم که تیم خوبی می بندم. اگر یادتان باشد گفتم من تخصصم این کار است پس این یک کار را بسپارید به من.

در همه این سال ها همیشه اسمتان با استقلال عجین بوده چرا نمی شد کار را بعد از این که تیم خوبی بستید، ادامه بدهید؟

فکر نمی کردم بعد از این همه خدمت خوب این طوری شود و هوادار بیاید در چشمم نگاه کند و بگوید دلال! این ها در شأن آدم نیست. حداقل 70، 80 درصد استقلالی ها من را می شناسند. کلاً دیدم شرایط مساعد نبود. گفتم بروم سنگین تر هستم. خودم واقعاً راغب نبودم بمانم.

شاید ناراحتی هواداران از جایی بود که تیم دیر بسته شد. البته اینکه رقیب شما زود شروع کرد هم تأثیرگذار بود.

پرسپولیس زود شروع کرد چون هم از آسیا حذف شده بود و هم از جام حذفی و هم در لیگ شانسی نداشت. پس زود مشغول شدند تا جو را آرام کنند. اما من تیمم شرایط ایدئالی داشت و برای قهرمانی جام حذفی شانس داشتیم یا لیگ نخبگان که یک مرحله آمد بالا. بنابراین شرایط ما با پرسپولیس فرق می کرد. ضمن اینکه من که نباید به خاطر دل هوادار بازیکن می گرفتم. من باید نفرات خوب می گرفتم. ببینید صبوری چقدر کمکم کرد. درست است تحت فشارم گذاشتند ولی من کار خودم را کردم و اصلاً تحت تأثیر جو هواداری که آمد جلوی باشگاه داد زد قرار نگرفتم. من گفتم باید سر فرصت بازیکن تاپ بگیرم. درست است که جنگ هم مزید برعلت شد و یک مقدار دیر شد اما من از کجا می دانستم 10 روز بعد از فینال جنگ می شود؟ ضمن اینکه شرایط تیم بستن اینجوری نیست که تحت تأثیر ایکس و ایگرگ قرار گرفته و بازیکن بگیرید. باید شرایطت ایده آال باشد و باید یک ذره تحمل داشته باشید تا تیم خوب ببندید. آقای درویش هم شاید تصمیم گرفته بود آن روز تیمش را ببندد که این هم حقش است. درویش و مشاورینش تصمیم گرفتند زود تیم ببندند و زود از بازار نقل و انتقالات کنار بروند. اما من زمان گرفتم که تیمم قهرمان شود. مهم ترین چیزی که برایم مهم بود قهرمانی جام حذفی بود چون هوادار استقلال در فصل قبل خیلی سختی کشیدند و شرایطشان واقعاً نرمال نبود.

به نظر می رسد شکست در سوپرجام و از دست دادن قهرمانی، کار شما را برای ماندن تا حدود زیادی سخت کرد.

شاید اگر فرصت بیشتری داشتیم این جام را هم می گرفتیم اما ما که نمی توانستیم تیم را فدای سوپرجام کنیم! ما باید تیمی می بستیم که در سه جبهه در فصل بعدی به خصوص در آسیا به میدان برود. می توانستم چهار بازیکن معمولی بگیرم و اضافه کنم. اما در این مدت من با خیلی ها مذاکره کردم؛ بعضی ها یا نیامدند یا برخی شرایط استقلال را نداشتند وگرنه اگر من همینجوری می خواستم بازیکن بگیرم مثل همین 10، 12 بازیکنی که جدا شدند، داشتیم! اگر می خواستم بازیکن معمولی بگیرم همین ها بودند و با همین نفرات هم استقلال هر سال برای سوم چهارمی باید می جنگید. اما من باید شرایط را درک می کردم و شرایط تیم را هم می دیدم که حداقل نگاهم به آسیا جدی تر باشد یا اینکه برای قهرمانی در لیگ تیم را ببندم.

شکاف مدیریتی در هیئت مدیره که همیشه از آن صحبت می شود در تصمیماتی که می گرفتید چقدر تأثیرگذار بودند؟

صددرصد این اختلافات وجود داشت. اختلاف سلیقه هم همیشه وجود دارد. یکی از دلایل که نقل و انتقالات ما یک مقدار زمان برد همین موضوع بود. تازه برخی دوستان می گفتند که برای برخی سقف بگذاریم اما من اعتقادی به سقف نداشتم از جهتی هم به دوستان حق می دادم چون در هیئت مدیره هستند و برخی امور وظیفه شان بود. یا مثلاً می گفتند مگر هر رقمی بازیکن گفت باید بدهیم؟ این مسائل اختلاف ایجاد می کرد. ما با هر بازیکنی که مذاکره می کردیم وقتی صحبت از سقف قراردادی که خودمان تعیین کردیم می شد، آن ها عقب نشینی می کردند. البته من گردن کسی نمی اندازم. من هم یکی از همان اعضای هیئت مدیره بودم.

گویا مصاحبه ساپینتو در ترکیه هم تا حدودی شما را ناراحت کرد؟

ما در ترکیه 23 یا 24 نفر بودیم نه 13 نفر! اما بالاخره ساپینتو سرمربی بود و نگران تیم! او آبرویش را گذاشت و به ایران آمد. آن هم در این شرایط که پرسپولیس یا سپاهان بازیکن و مربی شان را از دست دادند. بالاخره این توانمندی را داشتیم که ساپینتو را آوردیم. او هم از ما توقع داشت و من از او ناراحت نشدم. بالاخره حق را به او می دادم چون او تیمی می خواست که از آبروی خودش دفاع کند. تیم خوب می خواست و من هم وظیفه داشتم تیم خوب برایش ببندم.

به نظر می رسد اتفاقات و شعارهایی که در تجمعات داده شده بیشترین نقش را در استعفایتان داشت!

آن ها هم حق داشتند ولی از دست هواداران ناراحت شدم. من نمی توانستم طبق تصمیم آن ها تصمیم بگیرم. من باید بازیکنی را انتخاب می کردم که توانمندی استقلال را اگر 80 است به صد برساند. حالا آن ها توقع داشتند من تحت فشار بازیکن بگیرم که من تسلیم این فشار نشدم. من سختی را به جان خریدم که تحت تأثیر قرار نگیرم. سعی کردم آن چیزی که درست است را انجام بدهم و گرنه اگر بازیکن معمولی می خواستیم همان روز اول 5، 6 بازیکن می گرفتم تا این صداها را خاموش کنم و بگویم من هم بازیکن گرفتم.

هنوز در هیئت مدیره هستید؟

بله در خدمت دوستان هستیم.

آن روزی که در مراسم معارفه ساپینتو از لیگ آزادگان صحبت کردید، هجمه های زیادی به شما وارد شد.

استرس داشتم چون همان موقع هم مردد بودم که بمانم یا بروم و قبول دارم این موضوع تمرکزم را به هم ریخته بود. حالا آن هم اشتباه لفظی بود. مجری که سال ها در تلویزیون برنامه دارد هم گاف می دهد. یک زمانی ما در آسیا چشم بسته از گروه مان صعود می کردیم. اما سال قبل از لیگ نخبگان یک مرحله رفتیم بالا و دیدید چقدر خوشحال بودیم. این در حالی است که استقلال دو دوره قهرمان آسیا شده و باید هر سال جزء دو سه تیم برتر آسیا قرار بگیرد.

قبول دارید شب دربی انتخاب بوژوویچ اشتباه بود؟ بالاخره این تصمیم هم به پای شما نوشته شد. اگر با سهراب بختیاری زاده همدلی می کردید تا او بماند بهتر نبود؟

خب سهراب قبول نکرد! خیلی دوست داشتم او بماند. نوازی بازیکن بزرگی بود اما می ترسیدم یک تنه جلوی پرسپولیس قرار بگیرد. اگر سهراب بود هیچ وقت چنین ریسکی نمی کردم اما چون او نماند واقعاً ترسیده بودم که شاید نوازی نتواند از پس این بازی بربیاید. شاید هم برمی آمد اما من گفتم که حداقل نیمکت تیم را تقویت کنم. اما مگر در همین بازی هم بوژوویچ تصمیم گیرنده بود؟ خود نوازی تصمیم گیرنده بود. الان هم به عقب برگردم همین کار را دوباره می کنم؛ اما شاید این بار بوژوویچ را می گذاشتم روی سکوها نظارت کند!

اکثر مدیرانی که در این چند سال از استقلال رفتند اقداماتی را علیه تیم انجام داده و هر کاری کردند تا دوباره برگردند. برخی هم شنیده ایم از شکست استقلال بدون خودشان خوشحال هم شده اند. شما هم دوست دارید به هر قیمتی برگردید؟

من تیمی بستم که حداقل 95 درصد استقلالی ها راضی هستند. البته در فوتبال نمی شود چیزی را تضمین کرد اما می نویسم تیمی را بستم که می توانستم الان بشینم و لذتش را ببرم. ممکن است برگردم، هر زمانی که دوباره به وجود من نیاز باشد صددرصد بر می گردم ولی الان استقلال عالی بسته شد. استقلال وجود من است. من لحظه به لحظه استقلال را زندگی می کنم. من که نمی روم خانه بشینم و مثل برخی مدیرهای قبلی له له بزنم که استقلال ببازد. من عشقم استقلال است و هر وقت هم لازم شود حتی پنج هفته دیگر از من بخواهند با سر می آیم تا به تیمم کمک کنم.