تیم فوتبال لیورپول شب گذشته (دوشنبه) در دومین بازی خود در فصل جدید لیگ برتر انگلیس، میزبان سرسخت خود نیوکاسل را با نتیجه 3 بر 2 شکست داد. گلزنی بازیکن 16 ساله لیورپولی‌ها، ریو انگوموها در دقیقه 10+90 منجر به ثبت نتیجه‌ای دراماتیک در این دیدار شد، دیداری که به خاطر کشمکش‌های جنجالی دو باشگاه برای انتقال الکساندر ایزاک به آنفیلد (اتفاقی که در نهایت رخ نداد) جوی متفاوت داشت و خطاهای مکرر بازیکنان دو تیم (17 خطا توسط بازیکنان نیوکاسل و 15خطا توسط لیورپولی‌ها) نیز بر تنش‌های آن افزوده بود. این بازی قبل از پایان نیمه نخست 19 خطا داشت که مهمترین آنها تکل از پشت آنتونی گوردون روی فیرجیل فن‌دایک کاپیتان لیورپول در آخرین دقایق نیمه نخست بود که برای او کارت قرمز مستقیم برای بازیکن نیوکاسل همراه بود.

در حالی که لیورپول مالکیت توپ بیشتری داشت، نیوکاسل با تکیه به بازی فیزیکی و ضربات شروع مجدد به خصوص پس از 10 نفره شدنش سعی در جبران گل‌های خورده داشت و موفق به این کار هم شد اما در نهایت امتیازی از این بازی نگرفت. سبک بازی نیوکاسلی سبب شد که در اکثر دقایق، توپ از جریان بازی خارج باشد. در واقع تنها در 40.8 درصد از زمان بازی توپ در زمین بازی در حال گردش بود که این پایین‌ترین میزان در یکی از بازی‌‌های لیگ برتر انگلیس از ماه فوریه سال 2010 بود (40 درصد در بازی تیم‌های استوک‌سیتی و بلکبرن). این مسئله سبب شد که آرنه اشلوت سرمربی لیورپولی‌ها در پایان مسابقه به انتقاد از سبک بازی حریف بپردازد.

اشلوت به شبکه اسکای اسپورتس گفت: مطمئن نیستم که امروز یک بازی فوتبال دیده باشم. توقف پشت توقف، ضربات شروع مجدد یکی پس از دیگری. پرتاب‌های بلند و ... . این بازی خیلی با تاکتیک کاری نداشت، همان چیزی که قبل از بازی هم گفته بودم. با این حال من شیوه استقامت تیمم را واقعاً دوست داشتم. نیم ساعت، 45 دقیقه نخست بازی واقعاً سخت بود اما تیم ما به هیچ عنوان از هم نپاشید و قدرتش را حفظ کرد.

سرمربی اتریشی افزود: وقتی حریف 10 نفره شد، شاید فکر می‌کردید که این یک امتیاز بزرگ برای ما خواهد بود اما زمانی که دروازه‌بان حریف همه ضربات شروع مجدد آن را می‌زند، دیگر خیلی فرقی نمی‌کند که شما یک بازی بیشتری داشته باشید یا نه. به همین دلیل هم برای ما خیلی سخت بود که از برتری 2 بر صفرمان محافظت کنیم. فکر نمی‌کنم که امروز فرصت و فضای چندانی وجود داشت که بخواهیم فوتبال بازی کنیم و همه چیز در ضربات شروع مجدد، پرتاب‌‌های اوت و شوت‌های بلند دروازه‌بان خلاصه می‌شد. وقتی بازی به این سمت می‌رود، داشتن یک بازیکن بیشتری کمکی نمی‌کند. با این حال برای اولین بار ما با آغاز یک حرکت از راست به مرکز و از مرکز به چپ موقعیتی ساختیم و یک پسر 16 ساله آن را به گلی فوق‌العاده تبدیل کرد. شاید این بازی از نظر تاکتیکی چنگی به دل نزد اما به عقیده من تمام هواداران در سراسر دنیا از تماشای این بازی لذت بردند.

انتهای پیام/