سرویس سیاسی فردا : حمید رسایی عضو بلندپایه حزب شریان که با داعیه مجلس انقلابی تر وارد کارزار انتخاباتی شد، سه اشتباه متوالی را در چند روز اخیر انجام داده که میان او و بدنه جریان انقلابی فاصله می اندازد.

ماجرا از پیشنهاد استیضاح و عدم کفایت مسعود پزشکیان توسط حمید رسایی شروع شد. او به صورت صریح از این ایده حرف زد و اعلام کرد که پزشکیان کفایت ریاست جمهوری ندارد و استیضاح طبق روال قانونی را پیشنهاد کرد. بیان این ایده در شرایط فعلی سیاسی خلاف انسجام ملی مورد نظر رهبری بود و با اینکه مشخص است در مجلس شانسی برای جلو رفتن ندارد اما از سوی رسایی پی گیری شد که با توجه به راهبرد دفاع ملی، اشتباه به نظر می رسید.

اشتباه دوم رسایی پس از سخنان صریح رهبر انقلاب در حمایت از شخص رییس جمهور صورت گرفت که این حرکت رسایی برای گروهی از بدنه جبهه انقلاب بهت آمیز بود. انتشار متنی بلافاصله پس از سخنان رهبر انقلاب که پزشکیان را مشابه بنی صدر تصویرسازی می کند، نه تنها خلاف مشی رهبری بلکه خلاف نص صریح رهبری بود. و این سوال برای جوانان انقلابی پیش آمد که چه طور فردی که ادعای ولایت مداری دارد این گونه سخن خلاف متن شفاف و عیان رهبری بیان می کند؟

چرا فردی با ادعای ولایت مداری پس از شنیدن نظر رهبری پشت بلندگو باز هم بر سخن خود اصرار می کند و حتی حاضر به سکوت هم نیست؟ اکنون این سوال به صورت شفاف مطرح است که چگونه یک فرد مدعی ولایت مداری که معتقد است باید جلوتر از رهبری حرکت کرد نه عقب تر از ایشان، بعد از سخنرانی رهبری باز هم در کانال اختصاصی خود به شبیه سازی پزشکیان با بنی صدر اصرار دارد؟

اشتباه سوم اما در مصاحبه رسایی با علیزاده روی داد؛ آنجا که گفت؛ «ضبط صوت» رهبری نیستم بلکه مسئول تبیین سخنان ایشان هستم. حال سوال این است فردی که در لحظه بیان سخن رهبری ، حرکتی مغایر انجام می دهد، چگونه 

می تواند سخن رهبری را تبیین کند؟ اکنون باید گفت که جلوتر از رهبری حرکت کردن پیشکش، شما فعلا همزمان با رهبری حرکت کن.

نکته دیگر اینکه کسی از ایشان نخواسته ضبط صوت باشد. اساسا رهبری هم به دنبال ضبط صوت نیستند بلکه مساله توضیح رسایی درباره شبیه سازی بنی صدر با پزشکیان درست بعد از سخنان رهبری است که پاسخ درست و مبتنی بر ولایت مداری  از سوی رسایی نگرفته است. بنابراین آقای رسایی با ادبیات ضبط صوت نمی تواند از سوال اصلی طفره برود. 

اکنون بسیاری از جبهه انقلاب دریافته اند که افرادی با داعیه انقلابی گری وجود دارند که نه تنها به سیاست و طرح رهبری برای اداره کشور کمک نمی کنند که در برخی اوقات خلاف این طرح و نقشه عمل می 

کنند. اگر هدف رهبری آرامش دادن به دولت و جامعه در وضعیت فعلی کشور بود آیا این رفتار رسایی کمک به نقشه رهبری بود یا خلاف چنین سیاستی بود؟ حالا زمان مهمی برای برخی احزاب و رسانه های مدعی انقلابی گری رسیده که آیا با این اشتباهات رسایی مرزبندی می کنند یا خیر؟