| مجید سلطانی-در روزهای اخیر تنش میان ایالات متحده و ونزوئلا بار دیگر افزایش یافته است. حضور پررنگ تر ناوهای آمریکایی در دریای کاراییب، تحریم های تازه علیه مقامات کاراکاس و مواضع تند نیکلاس مادورو، رییس جمهور ونزوئلا، باعث شده گمانه زنی ها درباره احتمال درگیری نظامی مستقیم میان دو کشور جدی تر از گذشته مطرح شود. پرسش اصلی این است: اگر آمریکا تصمیم به آغاز جنگ بگیرد، صحنه نبرد چه شکلی خواهد داشت و کدام عوامل تعیین کننده خواهند بود؟ برتری مطلق آمریکا در هوا و دریا از منظر توان نظامی، ایالات متحده همچنان در سطحی قرار دارد که هیچ مقایسه ای با ونزوئلا ممکن نیست. ارتش آمریکا با بیش از 1.3 میلیون نیروی فعال و حدود 760 هزار نیروی ذخیره و گارد ملی قادر است کارزار هوایی و دریایی وسیعی را در مدت کوتاه آغاز کند. ناوهای هواپیمابر، بمب افکن های راهبردی و شبکه گسترده پایگاه های منطقه ای امکان حملات دقیق و گسترده را فراهم می کند. در یک سناریوی جنگ، واشنگتن ابتدا تلاش می کند با حملات سایبری و موشکی، سامانه های پدافند ونزوئلا را از کار بیندازد و راه را برای تسلط هوایی باز کند. برگ برنده کاراکاس اس 300 و سوخوهای روسی با وجود این برتری آشکار، کاراکاس برگ هایی برای افزایش هزینه جنگ در اختیار دارد. مهم ترین آن سامانه های پدافند هوایی S-300VM است که از روسیه خریداری شده و با برد بلند خود بخش بزرگی از پایتخت و مراکز حساس را پوشش می دهد. این سامانه در صورت سالم ماندن می تواند هرگونه حمله هوایی آمریکا را پرهزینه کند و سرعت عملیات را کاهش دهد. در کنار آن، ونزوئلا حدود 20 فروند جنگنده Su-30MK2 در اختیار دارد. این هواپیماها با توانایی حمل موشک های هوا به هوا و تسلیحات متعارف، می توانند نقش بازدارنده ای ایفا کنند. هرچند تعداد محدود، فرسودگی تجهیزات و مشکل در تأمین قطعات باعث می شود دوام آنها در برابر حملات آمریکا کوتاه باشد، اما حضورشان نمی تواند نادیده گرفته شود. 
نیروی زمینی و میلیشیای بولیواری ارتش منظم ونزوئلا از نظر تعداد و تجهیزات توان رقابت با نیروهای آمریکایی را ندارد. با این حال، دولت مادورو سال هاست روی شبکه ای به نام میلیشیای بولیواری سرمایه گذاری کرده است. دولت ادعا می کند چند میلیون نفر از شهروندان مسلح عضو این نیرو هستند. کارشناسان مستقل اما می گویند تنها بخشی از این میلیشیا آموزش کافی دیده و به تجهیزات مؤثر دسترسی دارد. با این وجود، در صورت حمله خارجی، همین نیروها می توانند در دفاع شهری و جنگ نامتقارن هزینه های آمریکا را به شدت بالا ببرند. تجربه های جنگ عراق و افغانستان نشان می دهد که حتی ارتشی قدرتمند نیز در برابر مقاومت مردمی و نبرد شهری، پیروزی آسانی به دست نمی آورد. بسیج عمومی در آمریکا؛ ظرفیت و محدودیت ها ایالات متحده در صورت ورود به جنگ با ونزوئلا، از سازوکارهای قانونی برای بسیج گارد ملی و ذخایر استفاده خواهد کرد. چارچوب های حقوقی تیتر 10 و تیتر 32 این امکان را می دهند که نیروهای ایالتی و فدرال به سرعت به خدمت فراخوانده شوند. با این حال، بحران جذب نیرو در ارتش آمریکا طی سال های اخیر یک هشدار جدی است. تحلیلگران معتقدند اگر جنگ طولانی شود و نیاز به استقرار گسترده نیروهای زمینی در ونزوئلا باشد، ارتش آمریکا با فشار انسانی و سیاسی بزرگی روبه رو خواهد شد. سناریوی عملیات در صورت آغاز جنگ، پیش بینی می شود آمریکا در چهار مرحله عمل کند: حملات سایبری و موشکی برای فلج کردن شبکه فرماندهی و پدافند. کنترل دریایی در کاراییب برای قطع مسیرهای تأمین و اعمال فشار اقتصادی. کسب برتری هوایی از طریق سرکوب پدافند و نابودی هواپیماهای ونزوئلا. اعمال فشار سیاسی و روانی از راه عملیات ویژه و حمایت از مخالفان داخلی. در این چارچوب، هدف اصلی واشنگتن سرنگونی سریع توان نظامی کاراکاس و وادار کردن دولت مادورو به عقب نشینی یا سقوط خواهد بود. اما عبور از این مراحل بدون تلفات و هزینه سنگین امکان پذیر نیست. پیامدهای منطقه ای و انسانی جنگ احتمالی میان آمریکا و ونزوئلا تنها به دو کشور محدود نخواهد ماند. خطر سرایت درگیری به مرزهای کلمبیا و گویانا وجود دارد. زیرساخت های نفتی ونزوئلا، که شاهرگ اقتصادی این کشور محسوب می شود، نخستین اهداف حملات خواهند بود و نابودی آنها می تواند بازار جهانی انرژی را دچار تلاطم کند. همچنین موج جدید آوارگان به کشورهای همسایه، بحران انسانی بزرگی ایجاد خواهد کرد. در مجموع، هرچند آمریکا از نظر نظامی توانایی درهم شکستن ارتش ونزوئلا را دارد و می تواند برتری هوایی و دریایی خود را در مدت کوتاه اعمال کند، اما هزینه های جنگ پایین نخواهد بود. پدافند موشکی، جنگنده های روسی، نبرد شهری و بسیج میلیشیای مردمی عواملی هستند که روند عملیات را پیچیده می کنند. از سوی دیگر، فشارهای انسانی و سیاسی بر ارتش آمریکا در صورت طولانی شدن جنگ، احتمالاً افزایش خواهد یافت. به همین دلیل، بسیاری از کارشناسان معتقدند که واشنگتن در نهایت به دنبال ابزارهای فشار اقتصادی و سیاسی برای مهار کاراکاس خواهد بود و گزینه نظامی را تنها در شرایط بحرانی و به عنوان آخرین راهکار روی میز نگه خواهد داشت. منابع ترجمه و تحقیق: آری تکنولوژی صدای امریکا میلیتاری مگزین ورلد ویو هلسینکی تایمز رویترز یو اس آ فکتز | 
تیم ملی ایران: پس از پیروزی‌های درخشان، تساوی و انتقادات در آستانه فینال کافا با ازبکستان
بمباران استادیوم‌های فوتبال غزه؛ نابودی 10 ورزشگاه توسط ارتش اسراییل + ویدیو
چرا علی شمخانی از مذاکرات هسته ای برکنار شد؟ نگاهی به دلایل و تحلیل‌ها