اگر نوجوانی و جوانی شما در دهه شصت و هفتاد سپری شده باشد، حتماً درمیان سلبریتی ها و چهره های مشهور آن زمان، چند نفری را خاص تر از همیشه به یاد دارید. چهره های جذابی که دختران آن روزها را به دنبال اخبار و عکس های خود می کشاندند و الحق و انصافاً هم خوش چهره و خوش تیپ بودند و با تیپ ها و استایل های متنوع و جدید خود، می توانستند ترندهای تازه بین جوان ها راه بیاندازند.

در این مقاله، یادی می کنیم از خوش تیپ های گذشته که امروز، گرد پیری روی سر و صورت شان نشسته و حتی این دنیا را ترک کرده اند.

مکابیز

خوشبختانه، این روزها خبر می رسد که مکابیز، ستاره خوش تیپ دهه های پیش به سرطان غلبه کرده و حالش خوب است. او یکی از سردمداران تیپ های جوانانه و جذاب در دوره ای بود که ایران با محدودیت های زیادی در زمینه تیپ و استایل روبه رو بود. جوان ها از دیدن چهره جذابی که تیپی خاص داشت و به دنیای آن ها نزدیک بود، حسابی استقبال کرده بودند. مکابیز مثل ستاره های معروف آن دوره از تیپ تی شرت یقه گرد مشکی و یک پیراهن مردانه با دکمه های باز روی آن استفاده می کرد و با شلوارهای چندپیله و کمربندهای واضح و بولد سعی می کرد که دوز مردانه استایل را زیادتر کند. مدل موهای مکابیز با آن خط ریش کشیده و تکه تکه های خرد و سشوارشده هم به جذابیت چهره اش که شبیه ستاره های آمریکایی بود، اضافه می کرد.

پیروز

پیروز هم با گروه بلک کتز همکاری می کرد و با چند آهنگ هیت معروف هنوز هم در خاطره بسیاری از نوجوانان قدیم در دهه هفتاد است. پیروز با موهای بلند، تیپ و اندام متناسب و البته استایلی که جلب توجه می کرد، توانسته بود به ستاره موردعلاقه شهبال شب پره برای گروه معروفش تبدیل شود. او در دوره ای موهایی بلندی داشت و از اکسسوری های متنوع هم زیاد استفاده می کرد. چیزی که تیپ و استایل پیروز را از باقی گزینه های این مطلب کمی متفاوت می کند، جسارت بیشتر برای متفاوت تر ظاهرشدن نسبت به جامعه آن روزهای ایران بود. در واقع، همگی نوآور و خاص بودند، اما استایل مو و تیپ لباس های پیروز با دورانی که بر ایران می گذشت، واقعا متفاوت بود و همین باعث شد که سریع تر نگاه های ایرانی ها را به خود جلب کند.

روژه و کیا (گروه دِ بویز)

روژه و کیا دو جوان خوش تیپ با چهره های جذاب و خاص بودند که در قالب گروه دِ-بویز یا همان پسرها فعالیت می کردند. این دو هم با تیپ های شیک و جذاب و مدل موهای آشفته و روی پیشانی، حسابی نگاه همه را به سمت خود کشیده بودند و به قول فرنگی ها، لِیدی کیلرهای حسابی بودند. آن ها هم بیشتر استایلی نزدیک به مدوفشن آن روزهای آمریکا داشتند و از عناصری مانند لباس های جین و چرم استفاده می کردند. ژیله های جین و پالتو و بارانی های چرمی و… هم باعث جذابیت بیشتر آن ها می شد. البته عمر این گروه کم تعداد زیاد نبود و به دلایل مختلف، از هم جدا شدند. بااین حال، هنوز هم آهنگ های شاد و متنوع آن ها یادآور خاطرات شیرین بسیاری از جوان های قدیمی دیروز و میانسال های امروزی است. شما هم هم دوره این نسل از موسیقی بوده اید و ترانه های شان را شنیده اید؟

سیاوش شمس

سیاوش شمس در میان چهره های مشهور دهه هفتاد یک ستاره بی رقیب از نقطه نظر جذابیت ظاهری و سبک خوانندگی بود. هرچند آرتیست های مطرح و ماهری در آن زمان هم فعالیت می کردند، اما هیچ کدام جذابیت ظاهری یک پسر سبزه با قد بلند و اندام ورزیده را نداشتند که مدل موهایش خاص بود و با آن طره های روی پیشانی دل جوانان و نوجوانان را اسیر خود می کرد. سیاوش در لباس پوشیدن هم از رنگ های شاد استفاده می کرد و فیگورهایی که برای عکاسی یا اجرای موزیک از خود ابداع می کرد، هنوز هم برای دوستدارانش در آن زمان، فراموش نشدنی اند.

مهرداد آسمانی

از این روزها بگذرید که تنها خبری که باعث می شود، مهرداد آسمانی به صدر اخبار بیاید، دعوایش با خانم گوگوش و مسابقات خوانندگی بی رونق است، آن روزها در دهه هفتاد، او هم از خواننده های محبوبی بود که علاوه بر صدا و ترانه های جذابش (مریم خانم ها حتماً به یاد دارند)، به خاطر تیپ و قیافه تحسین می شد. مهرداد آسمانی جوان خوش تیپی بود که با موهای قیصری کوتاه و اندام چهارشانه، در دل مخاطبان جا گرفته بود. او با یک صدای خش دار و کت وشلوارهای اورسایز و پیراهن های یقه خرگوشی خود حسابی نمره خوبی از دوستداران تیپ و استایل گرفته بود و خیلی ها هم سعی می کردند که از او تقلید کنند.

شهرام کاشانی

به محض اینکه آهنگ شاد نازی جون با آن ریتم و تمپو شروع می شود، همه ما به یک خاطره شاد و خوشایند در گذشته های نه چندان دور پرتاب می شویم. هرچند که دیگر شهرام کاشانی نیست که این ترانه پرنشاط را بخواند، اما او هم در روزگاران دهه هفتاد از پرطرفدارترین ها میان نسل جوان و به ویژه دخترکان نوجوان و جوان بود. کاشانی چهره زیبا و جذابی داشت و حتی به رغم اینکه در دوره ای از حضور حرفه ای اش اضافه وزن داشت، باز هم به واسطه استایل خاص و جسورانه اش، جای خود را در قلب جوان ها حسابی باز کرده بود.

او از رنگ های نامتعارفی مانند سبز و قرمز و طیف رنگ های شاد دیگر در تیپ خود استفاده می کرد؛ این چیزی بود که در دهه های مات و خاکستری استایل در ایران، واقعاً جلب توجه می کرد و البته تحت تأثیر فشن و مد آمریکا و دنیای غرب در استایل شهرام دیده می شد.

در واقع، او چیزی را در تیپ و ظاهر خود به نمایش می گذاشت که مثالش در ایران آن روزها اصلاً دیده نمی شد. استفاده از سربندها، کلاه ها و دستمال هایی که خلاقانه به بخش های مختلف استایل اضافه می شد، شهرام کاشانی را سریع و بی معطلی به یکی از دوست داشتنی های نسل جوان آن روزها بدل کرده بود.

در آخر

نگاهی به گذشته ها هم شادی آفرین است و هم کمی دلگیر. بعضی ها دیگر آن چهره جذاب جوانی را ندارند و بعضی هم ما را ترک کرده اند. در هرحال، گاهی نوستالژی بازی لازم است. یادمان می آید که مسیر دنیای مدوفشن و البته سلیبریتی های موردعلاقه مان چطور طی شده و این روزها که رفته اند، دوره ای بر خاطرات تلخ و شیرین ما هم هست. ترانه هایی که از این دخترکش های دیروز و پیرمردهای امروزی در خاطرمان مانده است، ما را به مهمانی ها، دورهمی ها، روزهای عاشقی و حتی تنهایی می برد؛ جذاب است، نه؟ شما با مرور این مقاله به کدام خاطره پرتاب شده اید؟ به قول امروزی ها، کراش مورد علاقه شما کدام یک از این خوانندگان دیروز بوده است؟