به نقل از روزنامه فرهیختگان این برنامه به جای آنکه در پی ساختن معنایی نو از زن باشد، تصویری بزک شده از همان الگوی قدیمی را ارائه می دهد؛ زنی که قرار است با زیبایی اش پذیرفته شود، نه با اندیشه اش. صحبت های داوران، موضوع هرقسمت، موسیقی و تدوین پرزرق وبرق، در نهایت همان ایده آشنای زن مصرفی را بازتولید می کند؛ زنی که بیشتر موضوع نگاه است تا صاحب آن. زن روز در ظاهر، از زنانگی سخن می گوید، اما در باطن، مرزهایش را به دقت تعیین می کند؛ زن تا جایی آزاد است که همچنان در قاب زیبایی و رقابت بماند.

دلسوزی ترک ها برای مخاطبان ایرانی!

زن روز نه تنها با نمایش مد و زیبایی زنان ایرانی توجه ها را جلب کرده، بلکه از منظر مالی هم بسیار پرسود بوده است. هر بازدید در یوتیوب بسته به نوع تبلیغ، موقعیت جغرافیایی بیننده و بودجه تبلیغ کننده متفاوت است، اما به طور میانگین بین 0.01 تا 0.03 دلار به ازای هر بازدید پرداخت می شود. با توجه به اینکه یوتیوب 45 درصد از درآمد تبلیغات را برای خود برمی دارد و 55 درصد به تولیدکننده محتوا می رسد، می توان تخمین زد که درآمد این برنامه چقدر نجومی بوده است. در فصل اول، هر قسمت بین 1 تا 2.3 میلیون بازدید داشته است و بر اساس این بازدیدها، درآمد حداقلی و حداکثری هر قسمت به تومان در جدول آمده است.

با نگاه به اعداد، می بینیم که حتی در حداقل حالت، درآمد این فصل از 3980 میلیون تومان عبور کرده و در حداکثر ممکن است به 11940 میلیون تومان برسد. این یعنی یک برنامه ترکیه ای، تنها با قالب رئالیتی شو و تمرکز بر ظاهر و مد، توانسته درآمد نجومی برای خود تولید کند، در حالی که محتوا و کیفیت برنامه غالباً محل نقد بوده است. این جدول و محاسبات نشان می دهد که چگونه یک برنامه خارجی با تکیه بر ابتذال و جذابیت سطحی می تواند مخاطب جذب کند و همزمان برای سازندگانش درآمد قابل توجهی بسازد و البته این تصور که فکر کنیم ترکیه ای ها به دنبال خوراک فرهنگی ما ایرانی ها هستند، برداشتی ساده لوحانه است.

وقتی شوهای مبتذل یوتیوب از برنامه ای به برنامه دیگری تبدیل می شوند

پشت صحنه زن روز ، دست یک کمپانی برنامه ساز و سریال ساز ترکیه ای است به نام مدیا پیم (MedyaPim). همان شرکتی که پیش از این با برنامه جنجالی عشق ابدی توانست توجه ایرانی ها را به خود جلب کند. البته این توجه نه از روی کیفیت بالای تولید محتوا، بلکه به دلیل ابتذال و محتوای پرزرق وبرق برنامه بود. حالا با زن روز ، همان فرمول ویو گرفتن بازتولید می شود؛ فرمولی که در آن زن، دیگر انسان نیست، بلکه محصولی برای نمایش و مصرف است.

مهناز افشار، پس از پرستو صالحی، دومین بازیگری است که با این گروه همکاری می کند. حضور او بخشی از یک استراتژی حساب شده است؛ انتقال مخاطبان از برنامه ای به برنامه دیگر، حفظ بازار و تثبیت نفوذ. شاید حضور افشار به جذب بیننده کمک کرده باشد، اما واقعیت تلخ است؛ او بخشی از همان ماشینی شده که با اجرای برنامه مدلینگ، به باورهای اجتماعی اش پشت پا می زند و درگیر همان تناقضاتی می شود که از ابتدای برنامه طراحی شده است. زن روز مانند دیگر تولیدات برنامه ای و سریالی ترکیه ای، از همان فرمول های قبلی پیروی می کند؛ خرید لباس برای یک کانسپت مشخص، پوشیدن و راه رفتن روی صحنه، کسب امتیاز و در نهایت، دعواهای میان شرکت کننده ها که برنامه را به بالاترین حد ابتذال می رساند. این همان فرمولی است که مدیا پیم سال هاست در کشورهای مختلف اجرا کرده است.

مدیا پیم (MedyaPim)، شرکت مطرح ترکیه ای، یکی از نام های قدیمی در صنعت تولید محتوای تلویزیونی و رئالیتی شوهاست. این کمپانی سال هاست برنامه هایی طراحی می کند که قالب ثابت دارند و می توانند در کشورهای مختلف بدون تغییرات عمده اجرا شوند. هدف مدیا پیم، تولید محتواهایی است که سرعت و سهولت اجرا را بالا ببرد و بتواند به سرعت در بازارهای متنوع منطقه ای، از کشورهای عربی تا ایران، عرضه شود. مدیریت این شرکت بر عهده فاتح آکسوی، تهیه کننده و کارگردان و مراد سایگی به عنوان مدیرعامل است.

آن ها طی سال ها بیش از 10 هزار ساعت محتوای تلویزیونی تولید کرده اند و مدیا پیم را به یکی از بازیگران مهم بازار داخلی و بین المللی تبدیل کرده اند.