به گزارش پارسینه و به نقل از scitechdaily،صحرای آفریقا که زمانی یکی از خشک ترین مناطق کره زمین بود، ممکن است تا پایان قرن جاری بسیار مرطوب تر شود.

این بیابان در میان خشک ترین نقاط جهان قرار دارد و سالانه تنها حدود 75 میلی متر بارندگی دریافت می کند—تقریباً یک دهم میزان بارش سالانه در شهر شیکاگو که شامل باران، برف و تگرگ است.

با این حال، دانشمندان دانشگاه ایلینوی در شیکاگو (UIC) پیش بینی می کنند که این چشم انداز خشک می تواند در نیمه دوم قرن بیست ویکم به طور قابل توجهی مرطوب تر شود.

یافته های آن ها که در نشریه علمی npj Climate and Atmospheric Science منتشر شده، نشان می دهد که صحرای آفریقا ممکن است تا 75٪ بیشتر از میانگین تاریخی خود بارندگی دریافت کند. پژوهشگران همچنین پیش بینی کرده اند که در سناریوهای شدید اقلیمی، میزان بارش در مناطق جنوب شرقی و جنوب مرکزی آفریقا نیز افزایش خواهد یافت.

تیری اندتاتسین تاگولا، نویسنده اصلی مقاله و پژوهشگر فوق دکتری اقلیم در کالج علوم انسانی و طبیعی، می گوید:

الگوهای در حال تغییر بارندگی، میلیاردها نفر را در داخل و خارج از آفریقا تحت تأثیر قرار خواهد داد. باید از همین حالا برای مواجهه با این تغییرات برنامه ریزی کنیم—از مدیریت سیلاب گرفته تا توسعه محصولات مقاوم به خشکسالی.

تاگولا توضیح داد که درک نحوه تأثیر افزایش دما بر بارندگی می تواند به طراحی راهبردهای سازگاری کمک کند. در این مطالعه، او از مجموعه ای شامل 40 مدل اقلیمی برای شبیه سازی بارش تابستانی در آفریقا در نیمه دوم قرن بیست ویکم (2050 تا 2099) در مقایسه با دوره تاریخی (1965 تا 2014) استفاده کرد. او خروجی مدل ها را تحت دو سناریوی اقلیمی تحلیل کرد: یکی با انتشار متوسط گازهای گلخانه ای و دیگری با انتشار بسیار بالا.

هر دو سناریو پیش بینی کردند که میزان بارندگی در سراسر آفریقا تا پایان قرن بیست ویکم به طور کلی افزایش خواهد یافت، البته با تفاوت های منطقه ای. به طور خاص، انتظار می رود بارندگی در صحرای آفریقا تا 75٪ افزایش یابد، در حالی که در جنوب شرقی آفریقا افزایش 25٪ و در جنوب مرکزی آفریقا افزایش 17٪ پیش بینی شده است. در مقابل، پژوهشگران انتظار دارند که منطقه جنوب غربی خشک تر شود و کاهش 5٪ در بارندگی را تجربه کند.

تاگولا می گوید:

پیش بینی می شود که صحرای آفریقا تقریباً دو برابر میانگین تاریخی خود بارندگی دریافت کند، که برای منطقه ای با اقلیم بسیار خشک، شگفت انگیز است. با این حال، اگرچه بیشتر مدل ها بر روند کلی افزایش رطوبت توافق دارند، هنوز عدم قطعیت قابل توجهی در میزان دقیق بارندگی وجود دارد. بهبود این مدل ها برای افزایش اعتماد به پیش بینی های منطقه ای حیاتی است.

در بیشتر موارد، این تغییرات پیش بینی شده با اثرات تغییرات اقلیمی مرتبط هستند، زیرا دمای بالاتر به جو اجازه می دهد رطوبت بیشتری را نگه دارد، که به نوبه خود بارندگی را افزایش می دهد. تغییرات در گردش جو نیز در کاهش بارندگی نقش داشته اند.

تاگولا تأکید کرد:

درک سازوکارهای فیزیکی مؤثر بر بارندگی برای توسعه راهبردهای سازگاری که بتوانند در برابر آینده ای مرطوب تر یا خشک تر مقاومت کنند، ضروری است.