به نقل از ایسنا ، یافته های جدید ممکن است مشخص کرده باشد که میان سفید شدن مو و ملانوما ، یکی از خطرناک ترین سرطان های پوستی، چه ارتباطی وجود دارد.

متخصصان دانشگاه علوم پزشکی توکیو به سرپرستی دکتر امی کی نیشیمورا در مطالعه ای که در نشریه زیست شناسی سلولی نیچر (Nature Cell Biology) منتشر شد، دریافتند سلول های بنیادی تولیدکننده رنگدانه (ملانوسیت) در فولیکول مو، واکنش های کاملا متفاوتی به استرس نشان می دهند.

این سلول ها، بسته به محیط اطراف یا می میرند که باعث سفیدی مو می شود یا زنده می مانند و تکثیر می شوند، فرایندی که می تواند به ملانوما منجر شود.

این تیم تخصصی با استفاده از مدل های حیوانی و نمونه های بافتی، سلول های بنیادی ملانوسیت (که رنگ تارمو و پوست را تولید می کنند) را بررسی کردند. آن ها این سلول ها را در معرض انواع استرس هایی قرار دادند که به دی ان ای آسیب می زنند از جمله مواد شیمیایی که اثری مشابه تابش فرابنفش داشتند و سپس رفتار سلول ها را در محیط طبیعی شان مشاهده کردند.

برخی از این سلول ها در واکنش به آسیب، فرایند نوسازی را متوقف کردند و به سلول های رنگدانه بالغ تبدیل شدند که خیلی زود مردند. این امر به از دست رفتن منبع رنگ مو و در نتیجه سفید شدنش منجر شد.

اما زمانی که متخصصان بافت اطراف را طوری تغییر دادند که سلول را به بقا ترغیب کند، سلول های بنیادی آسیب دیده به جای توقف، مجددا شروع به تقسیم کردند. این سلول های باقی مانده آسیب های ژنتیکی بیشتری انباشتند و در برخی موارد، رفتاری شبیه سلول های سرطانی داشتند.

آزمایش های بیشتر نشان داد که پیام هایی خاص از محیط اطراف از جمله مولکولی به نام کیت لیگاند (KIT ligand) که رشد سلولی را افزایش می دهد، مشخص می کند سلول ها کدام مسیر را طی کنند.

به بیان دیگر، سلول می تواند یا به طور بی خطر از بین برود و باعث سفیدی مو شود یا به نقطه آغاز ملانوما تبدیل شود و این به پیام هایی که از بافت اطراف دریافت می کند، بستگی دارد.

به گزارش ایندیپندنت، با این حال این تیم تخصصی تاکید کردند که مشاهدات آنها به این معنی نیست که سفید شدن مو از سرطان جلوگیری می کند بلکه نشان می دهد وقتی تقسیم سلول های رنگدانه متوقف می شود و می میرند، بدن در واقع در حال حذف سلول های آسیب دیده است. اگر این فرایند رخ ندهد و سلول های آسیب دیده باقی بمانند، ممکن است سرطانی شوند.

اگرچه این پژوهش روی موش ها انجام شده اما می تواند توضیح دهد چرا برخی افراد بدون نشانه های هشداردهنده آشکار دچار ملانوما (سرطان پوست) می شوند و چگونه سازوکارهای طبیعی پیری می توانند در واقع نقش محافظتی داشته باشند.

متخصصان می گویند این کشف نشان می دهد واکنش های سلولی بدن تا چه حد حساس و دقیق هستند و چگونه هر گونه تغییر کوچک در این تعادل می تواند تفاوت میان یک نشانه بی خطر پیری و یک بیماری مهلک را رقم بزند.