به گزارش پارسینه ، مدیرگروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: پس از فشارخون و آرتریت، پیرگوشی سومین مشکل پزشکی عمده در سالمندان محسوب می شود.

دوستی افزود: اگرچه عوامل خطر غیر قابل تغییر مانند سن، ژنتیک، نژاد و جنسیت در این مورد مطرح است، اما عوامل خطر قابل تغییری هم وجود دارد که می توان با توجه به آنها و پرهیز از مواجهه با آنها، این روند در دستگاه شنوایی را به تاخیر انداخت.

وی قرار گرفتن در معرض صدا (نویز)، سیگار کشیدن، تروما (ضربه و آسیب) و استرس را از جمله مهم ترین عوامل موثر بر ایجاد پیرگوشی عنوان کرد.

دوستی با اشاره به این موضوع که برخی بیماری ها یا عوامل خطر می توانند باعث ایجاد یا تشدید کاهش شنوایی در سنین بالا شوند، گفت: از جمله این بیماری ها می توان به بیماری های مغزی_عروقی، بیماری های قلبی_عروقی، دیابت نوع دوم، کاهش عملکرد شناختی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، هیپوکسی یا دیابت شیرین اشاره کرد.

این دکترای تخصصی شنوایی شناسی ضمن بیان اینکه شنوایی شناس با انجام ارزیابی های شنوایی، نوع و درجه کم شنوایی را تعیین کرده و در مسیر مداخله (درمان) گام بر می دارد، افزود: تجویز وسایل کمک شنوایی از جمله سمعک و آموزش بهبود مهارت های ارتباطی، آموزش خانواده و محیط به فرد سالمند کمک می کند تا بتواند با شرایط جدید، سازگار شود.

به گفته عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، کم شنوایی درمان نشده، می تواند عوارض روانی و اجتماعی از جمله احساس تنهایی، افسردگی، اضطراب و انزوای اجتماعی را به دنبال داشته باشد؛ از طرفی شواهد موجود در سال های اخیر، نشان می دهد که کم شنوایی در سالمندان با افت شناختی و افزایش خطر زوال عقل مرتبط است؛ بنابراین مداخلات شنوایی می تواند در کاهش سرعت این روند کمک کننده باشد.

بنابر اعلام وزارت بهداشت، دوستی بیان کرد: شنوایی شناس می تواند با آموزش تمرین های تعادلی به فرد در بهبود اختلالات تعادلی ناشی از مشکل در گوش داخلی و سیستم عصبی مرتبط با آن کمک کرده و از مشکل زمین خوردن به عنوان یکی از مسائل مهم و شایع در سلامت عمومی سالمندان که می تواند عوارض جدی و گاهی جبران ناپذیری داشته باشد، جلوگیری کند.