به نقل از theguardian، جنیفر لارنس اعلام کرده که دیگر مناسب نمی داند درباره دولت ترامپ صحبت کند، زیرا ممکن است باعث تشدید بحث های بی ثمر و افزایش شکاف ها شود.

او در مصاحبه ای با نیویورک تایمز گفت: واقعاً نمی دانم که باید حرفی بزنم یا نه. در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، احساس می کردم مثل مرغی هستم که سرش را بریده اند و بی هدف می دود. اما همان طور که در انتخابات های مختلف دیدیم، سلبریتی ها هیچ تأثیری بر انتخاب مردم ندارند.

لارنس ادامه داد: پس من دارم چه کار می کنم؟ فقط دارم نظرم را درباره چیزی می گویم که آتش اختلافاتی را شعله ورتر می کند که کشور را از هم می پاشند.

او پیش تر به صراحت اعلام کرده بود که هم به نامزدهای جمهوری خواه و هم دموکرات رأی داده است. لارنس که در خانواده ای جمهوری خواه در ایالت کنتاکی بزرگ شده، در سال 2008 به جان مک کین رأی داد، اما بعدها به حزب دموکرات پیوست و گفت که در دوران ریاست جمهوری اوباما متوجه شده رأی دادن به جمهوری خواهان یعنی رأی دادن علیه حقوق خودش به عنوان یک زن.

در سال 2015، او گفته بود انتخاب ترامپ به ریاست جمهوری پایان دنیا خواهد بود و در انتخابات 2020 از جو بایدن حمایت کرد. در سال 2024 نیز از کامالا هریس حمایت کرد و گفت:

چون فکر می کنم او نامزد فوق العاده ای است و مطمئنم هر کاری از دستش بربیاید برای محافظت از حقوق تولیدمثل انجام خواهد داد.

لارنس مانند بسیاری از چهره های هالیوود، با نامزدی مجدد ترامپ مخالفت کرد، اما پیروزی ترامپ نشان داد که تأثیر سلبریتی ها بر تصمیم رأی دهندگان بسیار محدود است.

او درباره دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ گفت: این دوره حس متفاوتی دارد. چون او گفت که قرار است چه کارهایی انجام دهد. ما دیدیم که در چهار سال چه کرد. کاملاً واضح بود. و این همان چیزی بود که انتخاب شد.

لارنس در حال حاضر مشغول تبلیغ فیلم بمیر، عشق من (Die, My Love) به کارگردانی لین رمزی است؛ در این فیلم او نقش مادری تازه کار را بازی می کند که در مناطق روستایی مونتانا با مشکلات روانی دست وپنجه نرم می کند.

در کنفرانس مطبوعاتی این فیلم در ونیز، لارنس درباره بمباران های اسراییل در غزه گفت:

وحشت زده ام. این اتفاق ها شرم آورند. چیزی که در حال رخ دادن است چیزی کمتر از نسل کشی نیست و واقعاً وحشتناک است.

این بی احترامی دارد برای بچه ها عادی می شود. برایشان طبیعی خواهد بود که سیاستمداران دروغ بگویند.

لارنس تلاش کرد تا خشم عمومی درباره این درگیری ها را به جای هنرمندان، متوجه تصمیم گیرندگان کند. او گفت:

تمرکزتان را روی کسانی بگذارید که مسئول هستند که بسیاری این جمله را اشاره ای به تعهد اخیر بیش از 4000 نفر از فعالان صنعت سرگرمی برای تحریم نهادهای سینمایی اسراییل دانستند.

این بازیگر که در 22 سالگی برای بازی در فیلم دفترچه امیدبخش (Silver Linings Playbook) برنده اسکار شد، اکنون برای بازی در بمیر، عشق من مورد توجه منتقدان قرار گرفته است.

اگرچه رمزی تأکید کرده که داستان فیلم نباید به عنوان روایتی از افسردگی پس از زایمان یا روان پریشی تعبیر شود، اما لارنس گفته که با بخش هایی از سفر شخصیتش پس از تولد فرزند دومش ارتباط برقرار کرده است.

او گفت:

ترس از بابت فرزندم بود. تصور بدترین سناریوها و شک داشتن به هر کاری که انجام می دادم. من قبلاً در حال درمان بودم، اما دارویی به نام Zurzuvae مصرف کردم و دو هفته آن را خوردم و واقعاً کمکم کرد.

لارنس همچنین در مصاحبه با نیویورک تایمز درباره صحنه های برهنه فیلم صحبت کرد که در دوران بارداری و بدون امکان ورزش انجام داده بود.

او گفت:

احساس خوبی دارد. یعنی، گاهی با خودم فکر می کنم تفاوت من با یک روسپی دقیقاً چیست؟ اما این موضوع باعث بی خوابی ام نمی شود.