به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، یک کشف باستان شناسی شگفت انگیز در جنوب هند رخ داده است. گروهی از کارگران که در حال بازسازی یک معبد باستانی شیوا نزدیک تپه های جاوادو بودند، ظرفی سفالی حاوی 103 سکه طلای عتیقه را از دل خاک بیرون آوردند. گمان می رود قدمت این کشف به اواخر دوره ی چولا یا اوایل دوره ی پاندیا بازگردد. این کشف از مهم ترین یافته های باستان شناسی در سال های اخیر است.

به گزارش فرادید، این سکه ها زیر معبد چندصدساله ی شیوا و حین مرمت رسمی یافت شدند. هنگامی که کارگران کف معبد را کاوش می کردند، به یک کوزه ی گلی برخوردند که قرن ها پنهان و مُهر و موم شده بود. پس از گشودن آن، مجموعه ای درخشان از سکه های طلای منظم و بسیار سالم نمایان شد که گذر زمان اندکی بر آن ها اثر گذاشته بود.

مقام های اداره های دارایی و نهاد امور مذهبی و خیریه ی هندو (HR&CE) پس از گزارش کشف به محل رسیدند. سکه ها با دقت ثبت و برای بررسی و حفاظت تحویل داده شدند. کارشناسان بررسی های اولیه را آغاز کرده و اشاره کرده اند که معماری این معبد ویژگی های شاخص معماری دوره ی چولای متأخر را دارد که تخمین قدمتش را تقویت می کند.

بررسی های اولیه نشان داده که سکه ها ممکن است متعلق به دوران گذار میان فرمانروایی چولای متأخر و شکل گیری حکومت پاندیا باشند؛ دوره ای که به دلیل تجارت پررونق، ارتباطات دریایی و اقتصاد مبتنی بر معابد شناخته می شود. طلا آن زمان پایه ی نظام مالی بود و معابد هم مراکز معنوی و هم اقتصادی محسوب می شدند و هدایای طلا و املاک وقفی دریافت می کردند.

سلسله ی چولا یکی از بزرگ ترین قدرت های جنوب هند در قرون میانه، بین قرن های دهم تا دوازدهم در اوج شکوفایی قرار داشت و از راه تجارت دریایی و تبادل فرهنگی نفوذش را به فراتر از شبه قاره گسترش داده بود. با این حال تا قرن سیزدهم، قدرت چولا افول کرد. فرمانروایی راجاراجا چولا سوم (حدود 1216 تا 1246 میلادی) آخرین دوره ی قابل توجه این سلسله به شمار می رود.

با وجود آشفتگی های سیاسی، ساخت و حمایت از معابد ادامه یافت. معبد شیوا در کُویلور که این سکه ها در آن یافت شده، ممکن است یکی از معابدی باشد که آن زمان با طلا و جواهرات وقف شده بودند و نمادی از حمایت سلطنتی و باور مردم بود. کشف سکه های طلا زیر این معبد نشان می دهد این سکه ها می توانستند بخشی از خزانه ی معبد، هدیه ای به خدا یا ودیعه نذری باشند که در دوران پرآشوب برای حفاظت از ثروت مقدس پنهان شده اند.

دوره ی چولای متأخر و پاندیای اولیه با تجارت گسترده در اقیانوس هند و نظام پولی پیچیده که بیشتر بر پایه ی سکه ی طلا بود شناخته می شود. بیشتر این سکه ها نقش هایی چون ببر یا ماهی داشتند که نشان خاندان های چولا و پاندیا بودند. بسیاری هم دارای نمادهای مذهبی و کتیبه هایی بودند که پول را به حفاظت الهی و مشروعیت شاهی پیوند می دادند. احتمال می رود سکه های یافت شده در کُویلور هم دارای چنین نشان هایی باشند و داده های تازه ای درباره ی سنت های ضرب سکه و شبکه های اقتصادی قرن سیزدهم در اختیار پژوهشگران قرار دهند.

باستان شناسان و سکه شناسان اکنون مشغول بررسی کتیبه ها، نگاره ها و ترکیب فلزی سکه ها هستند تا منشأ دقیق آن ها را روشن کنند. اگر تأیید شود این مجموعه به دوره ی چولای متأخر یا پاندیای اولیه تعلق دارد، می تواند مدرک ارزشمندی از چگونگی کارکرد اقتصاد معابد در این عصر گذار باشد و همچنین داده هایی درباره ی نحوه ی ذخیره، گردش و حفاظت از ثروت در دوران دگرگونی سیاسی ارائه خواهد داد.

این کشف نه تنها یادآور تاریخ چندلایه ی تامیل نادو ، بلکه نمونه ای است از اینکه چگونه معابد باستانی همچنان روایت های مدفون زیر پایه های خود را آشکار می کنند. هر کشف از این دست فاصله ی میان اسطوره و تاریخ ثبت شده را کم تر می کند و پویایی فرهنگی و اقتصادی دوران میانه ی جنوب هند را بهتر روشن می کند.

برای مردم روستای کُویلور، کشف سکه های طلا منبعی از افتخار و شگفتی شده است. تاریخ پژوهان محلی و زائران در معبد گرد آمده اند تا شاهد نشانه ای از شکوه نیاکان خود باشند. دوست داران میراث فرهنگی، این کشف را پیوندی مستقیم با عظمت تمدن چولا می دانند، یادآور روزگاری که ایمان، هنر و تجارت در هم تنیده بود.