یکی از معضلات تاریخی موشک های بالستیک سوخت مایع، زمان طولانی آماده سازی قبل از شلیک بود. تزریق سوخت و اکسیدکننده (مانند اکسیژن مایع) فرآیندی زمان بر، خطرناک و پیچیده بود که می توانست ساعت ها طول بکشد. این تأخیر، موشک را در برابر حملات پیش دستانه دشمن آسیب پذیر می کرد.شرح فنی:موشک خرمشهر 4 با بهره گیری از سوخت هایپرگولیک این مشکل را به طور کامل حل کرده است. سوخت هایپرگولیک به ترکیبی از سوخت و اکسیدکننده گفته می شود که به محض تماس با یکدیگر، خودمشتعل می شوند و نیازی به هیچ سیستم جرقه زن یا احتراق خارجی ندارند. این ویژگی به متخصصان دفاعی ایران اجازه داده است تا موشکی طراحی کنند که می تواند با سوخت شارژ شده، برای سال ها (گزارش ها تا 10 سال را ذکر می کنند) در سیلوهای زیرزمینی یا بر روی پرتابگرهای متحرک، در حالت آماده باش کامل نگهداری شود.علاوه بر این، طراحی موتور این موشک نیز نوآورانه است؛ موتور در داخل مخزن سوخت قرار گرفته است. این طراحی پیشرفته باعث کاهش چشمگیر طول کلی موشک (به حدود 13 متر) و در نتیجه افزایش چابکی و سهولت در حمل ونقل و استتار آن شده است.شرح ساده:موشک های سوخت مایع قدیمی مانند یک اجاق گاز بودند که برای روشن کردنشان ابتدا باید کپسول گاز را وصل می کردید، شیر را باز می کردید و بعد با کبریت آن را روشن می کردید.این کار وقت گیر بود. اما موشک خرمشهر 4 از سوختی استفاده می کند که مانند ترکیب دو ماده شیمیایی است که به محض مخلوط شدن، منفجر شده و آتش می گیرند. به همین دلیل، موشک همیشه پر و آماده است. هر زمان که دستور شلیک صادر شود، فقط کافی است دو شیر باز شوند تا موشک در کمتر از 12 تا 15 دقیقه شلیک شود.

قدرت تخریب یک موشک، تنها به دقت آن وابسته نیست، بلکه به وزن و نوع سرجنگی آن نیز بستگی دارد. خیبر با داشتن سرجنگی به طول تقریبی 4 متر و وزن 1500 کیلوگرم، لقب سنگین ترین سرجنگی را در زرادخانه موشکی ایران یدک می کشد.شرح فنی:این وزن بالا به تنهایی قابلیت نفوذ و تخریب فوق العاده ای علیه اهداف مستحکم و زیرزمینی ایجاد می کند. اما فناوری خیبر فراتر از یک کلاهک انفجاری سنگین است. گزارش ها حاکی از آن است که این موشک، میراث دار قابلیت های پیشرفته نسل های قبلی (مانند خرمشهر 2) در حمل سرجنگی بارشی است. این قابلیت به معنای توانایی حمل ده ها ریزمهمات است که در ارتفاع مشخصی از هدف رها شده و منطقه ی وسیعی را مورد اصابت قرار می دهند. (اشاره فرماندهان به قابلیت اصابت به 80 هدف، موید این موضوع است).علاوه بر این، برخی منابع به بهره گیری از هوش مصنوعی و جستجوگرهای راداری و اپتیکی در سرجنگی اشاره دارند. این به معنای مجهز بودن به هدایت فاز نهایی است. یعنی سرجنگی پس از ورود مجدد به جو، خود به دنبال هدف می گردد (مثلاً یک ناو هواپیمابر یا یک هدف متحرک زمینی) و خود را به سمت آن هدایت می کند.

شرح ساده:سرجنگی این موشک یک پتک هوشمند است.1. حالت پتک سنگین: می تواند مانند یک پتک 1500 کیلویی عمل کند و با سرعت 8 ماخ (8 برابر سرعت صوت) به یک سنگر بتنی یا پایگاه زیرزمینی بکوبد و آن را متلاشی کند.2. حالت بمب خوشه ای: می تواند مانند یک قطار باری عمل کند که به جای یک محموله اصلی، 80 بمب کوچک حمل می کند. قبل از رسیدن به زمین، درهای قطار باز شده و این 80 بمب بر سر یک فرودگاه یا یک پادگان نظامی پخش می شوند و کل منطقه را نابود می کنند.3. حالت هوشمند می تواند مانند یک عقاب تیزبین عمل کند. پس از ورود به جو، چشمان (سنسورهای) خود را باز می کند و اگر هدف کمی جابجا شده باشد، مسیر خود را در لحظه آخر اصلاح می کند تا دقیقاً به آن برخورد کند.اهمیت راهبردی:این انعطاف پذیری، به فرماندهان این امکان را می دهد که با یک سامانه موشکی، طیف وسیعی از اهداف (از اهداف نقطه ای و مستحکم گرفته تا اهداف گسترده و نرم، و حتی اهداف متحرک دریایی) را مورد تهدید قرار دهند.

در مجموع، موشک بالستیک خرمشهر 4 (خیبر) بیش از یک سلاح، یک نمایشگاه فناوری نظامی است.این سامانه، حاصل تلفیق هوشمندانه سه فناوری کلیدی است: دقت نقطه زنی (از طریق هدایت فاز میانی)، سرعت واکنش آنی (از طریق سوخت هایپرگولیک) و قدرت تخریب انعطاف پذیر (از طریق سرجنگی سنگین و هوشمند). خیبر نماد بلوغ صنایع دفاعی ایران و ابزاری قدرتمند برای تضمین امنیت ملی و تثبیت بازدارندگی راهبردی در برابر هرگونه ماجراجویی دشمنان است.