به گزارش پارسینه به نقل از زومیت، ما به سرعت به سوی آینده ای درحال حرکت هستیم که در آن دستگاه ها قادر خواهند بود افکارمان را بخوانند. این پیشرفت ها را می توان در تکنولوژی های مختلفی مانند رابط های مغز و کامپیوتر یا الگوریتم هایی که احساسات را از روی اسکن صورت شناسایی می کنند، مشاهده کرد. به تازگی تیمی از دانشمندان موفق به توسعه مدلی شده اند که می تواند ازطریق اسکن فعالیت مغز، توضیحاتی درباره آنچه که مغز افراد در حال مشاهده است، تولید کند.

روش جدید که زیرنویس گذاری ذهن (توضیح گذاری ذهن) نامیده می شود، ممکن است یک روز به شیوه ای مؤثر برای رمزگشایی افکار افراد تبدیل شود. این سیستم حتی می تواند به طور دقیق و جزیی، آنچه را که مغز انسان ها در حال پردازش آن است، شبیه سازی کند.

الکس هاث، یکی از نویسندگان پژوهش و استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، در گفتگو با نشریه نیچر بیان داشته است: این کار بسیار دشواری است. تعجب آور است که می توان این همه جزییات را از مغز استخراج کرد.

تکنولوژی مورد بحث می تواند دو تأثیر مختلف داشته باشد. از یک سو، می تواند به افرادی که به دلایل مختلف پزشکی، مانند سکته مغزی یا مشکلات زبانی، توانایی صحبت کردن ندارند، کمک کند افکار خود را بیان کنند. از سوی دیگر، ممکن است با تهدیدی برای حریم خصوصی ذهنی ما همراه باشد، چرا که این فناوری می تواند به طور بالقوه به افراد امکان دهد تا از افکار خصوصی ما آگاهی پیدا کنند. اما تیم تحقیقاتی تأکید دارد که این مدل قادر به رمزگشایی افکار خصوصی فرد نیست. هاث اضافه کرده است: هیچ کس هنوز نتوانسته ثابت کند که می توان افکار خصوصی را به این روش خواند.

تیم تحقیقاتی تأکید دارد که مدل آن ها قادر به رمزگشایی افکار خصوصی فرد نیست

تکنیک جدید پژوهشگران بر پایه چند مدل هوش مصنوعی استوار است. برای آموزش این مدل ها، ابتدا یک مدل زبان پیشرفته توضیحات متنی بیش از دو هزار ویدیوی کوتاه را تحلیل کرد و یک امضای معنایی منحصر به فرد برای هر ویدیو ساخت. سپس مدل دیگری بر اساس اسکن های MRI مغزی شش نفر که همان ویدیوها را تماشا می کردند، آموزش دید تا فعالیت مغزی را با این امضاها مطابقت دهد.

در نهایت، دو مدل با هم ترکیب شدند تا سیستمی بسازند که بتواند اسکن مغزی فردی را که در حال تماشای ویدیو است، تجزیه و تحلیل و امضای معنایی پیش بینی شده را شبیه سازی کند. سپس مدل دیگری از هوش مصنوعی جملات متنی را جستجو می کند که با این امضای پیش بینی شده هم خوانی داشته باشد و تعدادی توصیف ممکن تولید کند. این جملات به تدریج تصحیح و دقیق تر می شوند تا بهترین توصیف ممکن به دست آید.

این تکنیک که در ابتدا ممکن است پیچیده و به نظر حدس و گمان برسد، در واقع دقیقاً به این شکل عمل می کند: وقتی مغز یک فرد تحت اسکن MRI قرار می گیرد و آن فرد ویدیویی از کسی را که از بالای آبشار می پرد، می بیند، مدل هوش مصنوعی ابتدا تلاش می کند تا فعالیت های مغزی را با مفاهیم شناخته شده مطابقت دهد.

در ابتدا، مدل ممکن است حدس بزند که مغز فرد در حال پردازش چیزی شبیه به جریان بهاری است، زیرا فعالیت مغزی آن به طور موقت مشابه با اطلاعاتی است که مدل از پیش دریافت کرده است. اما پس از بررسی دقیق تر، مدل به این نتیجه می رسد که مفهوم دقیق تر ممکن است بالای آبشار درحال سقوط سریع باشد. در نهایت، با تعداد بیشتری حدس و اصلاحات، مدل به توصیف دقیق تری می رسد: فردی که از آبشاری عمیق در لبه کوه می پرد.

طبق نتایج به دست آمده، مدل توانست با دقت 50 درصد، ویدئوی درست را از میان 100 ویدیو شناسایی کند. این دقت به مراتب بالاتر از حالت تصادفی است که حدود یک درصد خواهد بود و در زمینه تحلیل فعالیت های مغزی و تبدیل آن ها به افکار قابل توجه و چشمگیر است.

پژوهشگران مطالعه جدید تنها کسانی نیستند که ادعا کرده اند موفق به رمزگشایی افکار شده اند. اما دانشمندان در تلاش های قبلی، فقط توانسته اند توضیحات کلی درباره کلمات کلیدی بدهند، نه اینکه جزییات دقیق افکار را بازسازی کنند. توماس هوریکاوا، دیگر نویسنده تحقیق و دانشمند عصب شناس در آزمایشگاه های علوم ارتباطات NTT در ژاپن، در گفتگو با نیچر گفت: در بسیاری از روش ها، هوش مصنوعی مستقیماً جملات را می سازد و این باعث می شود مرز بین افکار واقعی فرد و آنچه که هوش مصنوعی تولید کرده، مبهم شود.

برخی از تکنیک های دیگر عملاً کاربردی نیستند. برای مثال، شرکت متا دستگاهی ساخته که به افراد امکان می دهد که به کمک مغز خود متن تایپ کنند. اما این دستگاه بسیار گران قیمت است و تنها در شرایط خاص می توان از آن استفاده کرد. این دستگاه ترکیبی از یک مدل یادگیری عمیق و اسکنر مغناطیسی است؛ اما به دلیل اندازه بزرگ و هزینه های بالا، استفاده از آن بسیار دشوار است و نمی تواند به راحتی در زندگی روزمره افراد به کار رود.

در نهایت، اگرچه روش جدید به اسکن های MRI نیاز دارد که همچنان برای استفاده روزمره چندان عملی نیستند، پژوهشگران امیدوارند این فناوری در آینده با ایمپلنت های مغزی ترکیب شود که قادر به خوانش افکار خواهند بود.