حمله دو جوان به ساحل بوندی در سیدنی استرالیا، و تیراندازی به سمت صهیونیست‌های حاضر در آنجا- که تا لحظه تنظیم این گزارش به کشته‌شدن 20 صهیونیست و جراحت 200 نفر دیگر انجامیده است- موجی از واکنش‌های متفاوت را برانگیخته است.

دیروز منابع خبری در استرالیا و سرزمین‌های اشغالی با قطع ناگهانی برنامه‌های عادی خود، خبر از وقوع «یک حمله تروریستی» در ساحل «بوندی» داده و اعلام کردند، دو شهروند استرالیایی با اصالت پاکستانی و الجزایری ضمن تیراندازی به «یهودیان» در جشن «حنوکای»، 20 نفر را کشته و 100 نفر را هم زخمی کردند. گزارش‌های تکمیلی تایید کردند که خاخام صهیونیست «ایلی شلنگر»، فرستاده «جنبش حباد»، در میان کشته‌شدگان است و رییس شورای یهودیان استرالیا نیز در این تیراندازی زخمی شده است. این خبر خیلی زود مثل بمب در جهان صدا کرد و تحلیل‌ها پیرامون آن نیز بلافاصله آغاز شد.

نخستین واکنش‌ها متعلق به رژیم صهیونیستی بود. آنها بلافاصله دو کار را همزمان آغاز کردند: اول: مظلوم‌نمایی و دوم: گرفتن انگشت اتهام به سمت ایران و حزب‌الله لبنان. همین امر در کنار چند امر دیگر، احتمال اینکه این حمله کار موساد باشد را تقویت می‌کند. چگونه؟! بخوانید: اساس رژیم صهیونیستی بر کشتار و خونریزی است و این رژیم برای پیشبرد اهدافش در 75 سال گذشته به ترور و قتل و خونریزی متوسل شده است. این امر در افکار عمومی جهان از این رژیم یک هیولا و یک یاغی ساخته است. برای ترمیم این چهره به یک ترفند «متضاد» نیاز است و آن چیزی نیست جز «مظلوم‌نمایی». هولوکاست دقیقا همین کارکرد را دارد. راز جعل و زنده نگه‌داشتن این افسانه همین‌جاست. نخستین واکنش رژیم صهیونیستی به این تیراندازی نیز مهم است. آنها بی‌معطلی شروع کردند به مشابهت‌سازی آن با حادثه 7 اکتبر 1402 که هدفی جز مظلوم‌نمایی و توجیه جنایات‌شان در غزه نمی‌تواند داشته باشد. از آنجایی که این رژیم بیش از 

70 هزار نفر را در غزه و طی 2 سال گذشته قتل‌عام کرده است- که برخی گزارش‌های غیررسمی حتی این عدد را تا 800هزار نفر هم گفته‌اند- و چیزی نزیک به 25هزار نفر از این 70هزار نفر نیز کودک و نوزادند، رژیم اسراییل امروز به «منفورترین رژیم جهان» تبدیل شده است. بنابراین آنها ممکن است با راه‌اندازی این قائله، به دنبال اولا، مظلوم‌نمایی و ثانیا، توجیه جنایات‌شان در غزه باشند. به این مهم هم باید توجه کرد که بزرگ‌ترین تظاهرات‌های ضدصهیونیستی در تاریخ استرالیا، در جریان همین جنگ جاری در غزه انجام شد. این تظاهرات‌ها آن‌قدر گسترده و بی‌سابقه بود که رژیم صهیونیستی در همان ایام به‌شدت ابراز نگرانی کرد. آن زمان روزنامه عبری «یدیعوت آحارونوت» نوشت: «بسیاری از معترضان، چفیه فلسطینی پوشیده یا پلاکاردهایی با رنگ‌ پرچم فلسطین داشتند. پلاکارد جمعیت سیدنی این بود: استرالیا باید همین حالا روابط خود را با اسراییل قطع کند.»

موارد مشابه تاریخی

این کشتار می‌تواند از سوی صهیونیست‌ها و با هدف بازگرداندن صهیونیست‌هایی که طی ماه‌های گذشته از سرزمین‌های اشغالی‌گریخته‌اند- و تعدادشان نیز کم نیست- صورت گرفته باشد. کسانی که از این سرزمین ناامن‌گریخته‌اند، طبیعتا دنبال جای امن رفته‌اند. با تبدیل مقاصد این صهیونیست‌‌های فراری به جای «ناامن» آیا نمی‌توان آنها را به بازگشت ترغیب کرد؟ تاریخ می‌گوید می‌شود!

«روژه گارودی» در کتاب «اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسراییل» برای اولین‌بار اسنادی مبنی بر عضویت صهیونیست‌ها در برخی گروه‌های وابسته به آلمان نازی ارائه کرد و نشان داد افرادی مانند «اسحاق شامیر» (هفتمین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی) با دامن‌زدن به فعالیت نازی‌ها نقش قابل‌توجهی در ایجاد جو 

رعب و وحشت علیه یهودیان اروپایی داشته‌اند تا از این طریق یهودیان بیشتری را راضی به مهاجرت به فلسطین اشغالی کنند! 

انفجار کشتی‌های مهاجرین یهودی

پژوهشکده تاریخ معاصر نیز مدت‌ها پیش پژوهشی تاریخی انجام داده است که بی‌ارتباط با رویداد سیدنی نیست: «در تاریخ 26 نوامبر سال 1940 (5 آذر 1319 شمسی) عده‌ای مهاجر یهودی اروپایی با چراغ سبز آژانس بین‌الملل یهود بدون کسب مجوز از دولت انگلیس که در آن وقت قیمومیت فلسطین را برعهده داشت، با کشتی پاتریا به بندر حیفا وارد شدند. اداره مهاجرت دولت انگلیس به تازه‌واردین اجازه ورود نداد و مأمورین انگلیس اعلان کردند که «کشتی و سرنشینان را به جزیره موریس خواهند برد...در این وقت، دولت نازی بنا به قرارداد منعقد‌شده بین آیشمن (از افسران بلندپایه آلمان نازی و مسئول اداره امور مربوط به یهودیان) که با اعضای سازمان تروریستی‌هاگانا (یک سازمان شبه‌نظامی یهودی وفادار به ایدئولوژی صهیونیزم) و سران صهیونیست نزدیکی داشت، بر شدت تعقیب یهودیان افزود و در راندن آنان به سوی فلسطین، مهم‌ترین خدمت را انجام داد و بدین‌ترتیب، خشنودی صهیونیست‌ها را فراهم آورد. و به قول یکی از صهیونیست‌ها: «محافل ملی یهود از سیاست آلمان نسبت به یهودیان خرسندند؛ زیرا به افزایش جمعیت یهودیان فلسطین مساعدت می‌کند؛ چنان‌که می‌توان امیدوار بود که در آینده نزدیک، جمعیت یهودیان بر اعراب فزونی یابد. وقتی مأمورین انگلیس به کشتی و مسافرینش اجازه لنگرانداختن در بندر حیفا و پیاده‌شدن آنان را ندادند، تروریست‌های ‌هاگانا برای جلب‌ نظر مردم دنیا و به‌ویژه آمریکاییان، کشتی را با همه سرنشینانش منفجر کردند. در آن کشتی 1900 نفر یهودی مهاجر وجود داشت. به قول یکی از اعضای آژانس بین‌المللی یهود، این جنایات از آن جهت انجام شد تا دولت انگلیس بداند که یهودیان را نمی‌شود از وطن‌شان [؟!] دور کرد.»

صهیونیست‌هایی که پشت‌پرده را لو دادند!

اظهارات چندروز پیش «بن کسپیت» روزنامه‌نگار صهیونیست نیز مهم است. او در یک برنامه تلویزیونی گفت: «من موافق رشد یهودستیزی در جهان هستم، تا همه یهودیان به اینجا فرار کنند... من یک صهیونیست قدیمی هستم، فکر می‌کنم یهودیان باید در اسراییل باشند.» «گیدعون ساعر» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نیز دیروز وقتی داشت به این تیراندازی واکنش نشان می‌داد گفت: «متأسفانه- این حمله مرگبار در سیدنی پیش‌بینی شده بود». سؤال این است که، اگر پیش‌بینی شده بود، چرا اقدامی صورت نگرفته بود؟! پیش‌پا افتاده‌ترین تحلیل درباره این حادثه، همان روایتی است که صهیونیست‌ها می‌خواهند «جا» بیفتد: این حادثه از سوی  دو جوان مسلمان و در واکنش به تحولات غزه انجام شده است!

رسوایی برای غرب

اما نکته مهم دیگر، نوع واکنش غرب و صهیونیست‌ها به این رویداد است. واکنش سران کشورهای غربی وقتی صهیونیست‌ها 70هزار نفر از ساکنان غزه را قتل‌عام می‌کردند، صرفا ابراز نگرانی بود. ضمن اینکه، نه در پشت‌پرده که در جلوی انظار عمومی، از صهیونیست‌ها حمایت‌های همه‌جانبه سیاسی، مالی، اطلاعاتی و تسلیحاتی کر دند و می‌کنند. اما وقتی حادثه ساحل «بوندی» رخ داد، جیغ غربی‌ها و صهیونیست‌ها درآمد! آنها از لحظه وقوع این حادثه تا اکنون که مشغول مطالعه این گزارش هستید، از خطرات تروریسم و حمله به انسان‌های بی‌گناه گفته‌اند همین‌طور از لزوم مبارزه با «یهود‌ستیزی» در جهان! 

تاکر کارلسون: اسراییل عامدانه کودکان را می‌کشد

اما دیروز «تاکر کارلسون»، روزنامه‌نگار برجسته آمریکایی، در اظهاراتی صریح و کم‌سابقه، رژیم صهیونیستی را به کشتار عمدی ده‌ها هزار کودک فلسطینی و تلاش سازمان‌‌یافته برای پنهان‌سازی جنایات خود در نوار غزه متهم کرد. به گزارش کانال تلگرامی «مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین»، کارلسون با اشاره به محاصره کامل غزه گفت: «اسراییل عمداً ده‌ها هزار کودک را کشت، سپس درهای غزه را بست و به ده‌ها خبرنگار شلیک کرد تا هیچ‌‌کس نتواند آنچه رخ می‌دهد را ثبت و منتشر کند.» او ادامه داد که این واقعیت‌ها، او و همراهانش را واداشت تا شخصاً درباره آنچه در غزه جریان دارد تحقیق کنند و «چندروز پیش با خود گفتیم برویم و ببینیم... خدای من! تمام این کودکان دچار قطع عضو شده‌اند؟» این روزنامه‌نگار آمریکایی ادامه داد: «جنایت فقط به کودکانی که دست و پایشان قطع شده محدود نمی‌شود؛ بلکه جنایت بزرگ‌تر، در چهره‌های کودکانی است که با مهمات آمریکایی دچار سوختگی و تغییر شکل شده‌اند.»

کیهان