| به گزارش پارسینه ؛ گاهی این ترس ناشی از تماشای یک فیلم یا شنیدن قصه ای ترسناک و یا مواجهه با اتفاقی وحشتناک است و گاهی هم علت خاصی برای آغاز آن مشاهده نمی شود. یاسین نجفی زادگان دکترای تخصصی روانشناسی و مشاور خانواده در ادامه این یادداشت می نویسد: در این سن،کودک نمی تواند بین تخیل و واقعیت تمایز قائل شود. او با دقت به تصاویر فیلمها و کتابها نگاه می کند، در مورد آن خیال پردازی و وجود هیولا و موجودات افسانه ای را باور می کند. کمی ترس در این سن طبیعی است؛ اما اگر مکرر و بیش از حد باشد و موجب اضطراب و افسردگی کودک شود یا در عملکرد او اختلال ایجاد کند، حتما باید برای درمان به متخصص مراجعه کنیم. علل ترس از تاریکی در کودکان: • تخیل فعال و قدرت تصویرسازی ذهنی بالای آنها • کامل نشدن رشد شناختی در کودکان • اختلاف والدین و دعواهای مکرر در خانه • والدین مضطرب • والدین بسیار مراقب که موجب وابستگی زیاد کودک به خود و ایجاد انواع اضطراب در او می شوند. • قرار دادن کودک در اتاق تاریک یا انباری برای تنبیه • دیدن فیلم ترسناک یا انجام بازی کامپیوتری ترسناک • تروما، تصادف و آسیب شدید • برخی از کودکان از لحاظ ژنتیکی در برابر انواع فوبیا آسیب پذیری بیشتری دارند. • اگر کودک، ترس همسالان یا حتی بزرگترها را از تاریکی دیده باشد، احتمالا از آنها تاثیر می پذیرد. علائم و عوارض ترس از تاریکی: • اضطراب افراطی هنگام روبرو شدن با تاریکی • بی قراری هنگام تاریک شدن هوا • تپش قلب و احساس دلهره شدید در تاریکی • مقاومت در برابر مواجهه با تاریکی • بهانه گیری و وابستگی زیاد به والدین برای خوابیدن در اتاق آنها • گریه مداوم و بدون دلیل به ویژه پس از تاریک شدن هوا • انواع اختلال خواب از جمله کابوس • افسردگی • شب ادراری • لکنت زبان ترسی که شدید باشد، بیش از شش ماه طول بکشد و یا تاثیر منفی بر عملکرد کودک بگذارد حتما باید درمان شود. راهکارهای درمان ترس از تاریکی در کودکان: • ترس کودک را نادیده نگیریم و در مورد آن با او صحبت کنیم. • کودک را مسخره نکنیم؛ حتی اگر ترسش از نظر ما غیرمنطقی است. • بازی در تاریکی و سایه بازی کمک می کند کودک حس بهتری را در تاریکی تجربه کند. • اگر از خوابیدن در اتاقش می ترسد، قبل از خواب کنارش بمانیم و کمک کنیم تا آرام شود. اگر مدام اجازه دهیم به دلیل ترس، در اتاق والدین بخوابد، همیشه وابسته به ما می ماند و ترسش هم ادامه پیدا می کند. • قبل از خواب، کمک کنیم لحظات شاد روزانه یا بخشی از رویاهایش را که دوست دارد ، تجسم کند و به آرامش برسد. • می توانیم چراغ خوابی را در اتاقش روشن بگذاریم تا بخوابد. • به کودک اطمینان دهیم که در اتاقی نزدیک او قرار داریم و هر وقت که نیاز داشت می تواند ما را صدا کند تا نزدش بیاییم. • از نور آبی یا سفید برای چراغ خواب استفاده نکنیم. نوری شبیه به نور طبیعی مناسب تر است. • اتاق خوابش را خیلی شلوغ و پر از وسایل متعدد نکنیم؛ گاهی سایه لوازم در تاریکی شب موجب ترس کودک می شود. • اسباب بازی های مورد علاقه اش را به عنوان نگهبان او در تاریکی قرار دهیم تا در طول شب مراقبش باشند. اگر دوست داشته باشد می تواند عروسک دلخواهش را به رختخوابش ببرد. • با نظر خودش، کلمات جادویی را در نظر بگیریم که هروقت ترسید با تکرار آنها احساس آرامش و امنیت کند. • برایش قصه هایی تعریف کنیم که در آن قهرمان توانسته است بر ترس از تاریکی غلبه کند. • از کودک بپرسیم خودش چه روش هایی را برای کاهش ترس قهرمان قصه پیشنهاد می کند. روشهای پیشنهادی او احتمالا برای خودش هم موثر هستند. • به ازای شبهایی که توانسته در تاریکی و به تنهایی بخوابد، به او پاداش دهیم یا تشویقش کنیم. • بگذاریم در مورد ترسش نقاشی بکشد و نشان دهد از چه چیزی می ترسد. • ورزش کردن در طول روز، کمک می کند شب آرام تری داشته باشد و راحت تر به خواب رود. • به همراه او وارد اتاق تاریک شویم، سپس چراغ را روشن کرده، داخل کمد و پشت پرده و هر جایی را که او احتمال می دهد هیولا یا موجود ترسناکی پنهان شده باشد وارسی کنیم. • اگر ترس بسیار شدید باشد (فوبیا) باید روشهای درمانی حتما زیر نظر متخصص انجام شوند. یکی از این روشها حساسیت زدایی منظم است. در این روش کودک به تدریج در موقعیت هایی که ترس بیشتری از آن دارد، قرار می گیرد. ابتدا موقعیت کمی ترسناک را به کمک والدین در ذهنش تصور می کند. سپس یاد می گیرد چگونه آرام نفس بکشد و آرامشش را حفظ کند. به مرور به سراغ موقعیت هایی می رویم که موجب اضطراب بیشتری می شوند. در مواجهه درمانی ابتدا کودک به همراه والدین وارد اتاق نیمه تاریک می شود تا با حس اضطراب مواجه و شرایط برایش عادی شود. در مرحله بعد باز هم به همراه والدین وارد اتاق کاملا تاریک می شود. درنهایت به تنهایی وارد اتاق تاریک شده ، با ترسش مواجه می شود. این روش حتما باید با نظارت متخصص انجام شود تا آسیب مضاعفی به کودک وارد نکند. درمانگر با توجه به شرح حال کودک، سن او و میزان ترسش برنامه درمانی را تدوین می کند. اگر ترس کودک شدید است و یا مدت زیادی طول کشیده است، حتما برای درمان او اقدام کنیم . ترس درمان نشده، رشد روانی و شناختی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر خودمان ترس درمان نشده ای داریم، فراموش نکنیم که ترس های ما روی فرزندانمان هم تاثیر می گذارند. پس درمان آنها، کمک بزرگی به آرامش و احساس امنیت فرزندمان می کند. معمولا ترس از تاریکی در چه سنی در کودکان وجود دارد ؟ ترس از تاریکی معمولا در سنین دو تا شش سالگی بیشتر دیده می شود. آیا ترس در کودکی طبیعی است ؟ کمی ترس در این سن طبیعی است؛ اما اگر مکرر و بیش از حد باشد و موجب اضطراب و افسردگی کودک می شود یا در عملکرد او اختلال ایجاد می کند . | 
پرونده قتل الهه حسیننژاد به کجا رسید؟
پرونده قتل الهه حسیننژاد به کجا رسید؟
شوک تازه در بازار خودرو؛ قیمت محصولات ایرانخودرو و سایپا سر به فلک کشید